TV-gids

Jazzahead! in het Duitse Bremen is een internationale beurs, tentoonstelling en festival. Het brengt musici, boekers, agenten, organisatoren, musicologen en muziekliefhebbers samen. Hiermee is het uitgegroeid tot één van de belangrijkste gebeurtenissen op de jazzkalender. Wegens COVID-19 werd tijdens editie 2021 slechts de helft van alle optredens daadwerkelijk opgenomen in Bremen. De overige geplande optredens werden opgenomen door de artiesten zelf op locaties van hun eigen keuze. Eén van de vele musici die optreden op jazzahead! is de Zwitserse pianist en componist Luzia von Wyl. Zij brengt haar eigen Luzia von Wyl Ensemble mee; een klein eigentijds jazzorkest bestaande uit strijkers, houtblazers en een ritmesectie. De muziek van Von Wyl, die gegrepen is door de mogelijkheden die grotere jazzensembles bieden, neemt polyritmiek, onverwachte kleuring en oprechte emotie als uitgangspunt. Luzia von Wyl wordt bijgestaan door fluitist Amin Mokdad, klarinettist Nicola Katz, basklarinettist Marcel Lüscher, fagottist player Maurus Conte, violist Vincent Millioud, vocalist Jonas Iten, contrabassist Christoph Utzinger, marimbaspeler Fabian Ziegler en drummer Lionel Friedli.

jazzahead! in het Duitse Bremen is een internationale beurs, tentoonstelling en festival. Het brengt musici, boekers, agenten, organisatoren, musicologen en muziekliefhebbers samen. Hiermee is het uitgegroeid tot één van de belangrijkste gebeurtenissen op de jazzkalender. In 2022 besteedde jazzahead! bijzondere aandacht aan Canada’s jazzscene en traden er in drie dagen tijd veertig internationale jazzgroepen op. De Franse saxofonist, fluitist, componist, bandleider en arrangeur Pierre Bertrand presenteert zijn project ‘COLORS’ op jazzahead! 2022. Bertrand, die in 1998 de veelbekroonde Paris Jazz Big Band oprichtte, viert de dwarsverbanden tussen kleur, muziek, klank, en de schone kunsten. Hij wordt bijgestaan door trompettist Anders Bergcrantz, pianist Pierre-Alain Goualch, contrabassist Christophe Wallemme en drummer Yoann Serra.

Het North Sea Jazz Festival staat wereldwijd bekend om de brede programmering, van traditionele New Orleans jazz, swing, bop, free jazz, fusion, avant-garde en elektronische jazz, tot blues, gospel, funk, soul, R&B, hip-hop, world beat en latin. Het driedaagse festival werd oorspronkelijk georganiseerd door Paul Acket, zakenman en jazzliefhebber, die in de jaren ’60 zijn vermogen vergaarde als uitgever van popmuziekbladen. Na de verkoop van zijn bedrijf had Acket zijn handen vrij om het North Sea Jazz Festival op te richten in 1976. De grootste allergrootste artiesten stonden op de bühne in Den Haag en later in Rotterdam, onder wie de wereldberoemde Nederlandse jazzzangeres Rita Reys met het fantastische Pim Jacobs Trio. Een echte klassieker uit 1982!

Na een zeer succesvol jazzconcert met een kleine groep muzikanten in de Town Hall van New York op 17 mei 1947 zette Armstrongs manager, Joe Glaser, op 13 augustus 1947 een punt achter Louis Armstrongs werk met bigbands. Vanaf dat moment werkte Armstrong met de zes man sterke 'All Stars', een band die hij zijn verdere carrière hield. Ondanks de invloed van de Britse popmuziek op de populaire muziek wereldwijd ging het Armstrongs carrière voor de wind halverwege de jaren '60, toen hij hits scoorde met 'Hello, Dolly!' en 'What a Wonderful World'. Concerten zoals in dit programma, dat in april 1963 werd opgenomen in de GTV 9 Studios in Melbourne, Australië, illustreren Armstrongs enorme wereldwijde populariteit. Armstrong hield zijn drukke concertschema vol tot enkele jaren voor zijn dood in 1971.

Op 19 oktober 2021 voerden John Patitucci (bas), Marco Pignataro (saxofoon en muzikaal leider) en Joe Lovano (saxofoon) nieuw eigen werk uit in GBH's Fraser Performance Studio in het Amerikaanse Boston, Massachusetts, daarin bijgestaan door Terri Lyne Carrington (drums), Nadia Washington (zang), Chico Pinheiro (gitaar) en Anastassiya Petrova (piano). De opname van deze uitvoering, getiteld 'Tällberg’s Jazz for the Planet', werd gemaakt ter ondersteuning van de missie van de Tällberg Foundation: mensen inspireren tot klimaatvriendelijk handelen. Sinds 1981 zet de Tällberg Foundation zich in voor nieuwe manieren van denken, bijvoorbeeld door maatschappelijke uitdagingen vanuit het gezichtspunt van kunstenaars te bekijken.

De Rotterdamse jazzclub BIRD brengt vijf veelbelovende musici samen in artist-in-residence-project “The Nest”. Zeven sessies lang wisselen deze talenten ideeën uit, werken ze samen aan hun projecten, en maken ze muziek. Ter afsluiting van deze periode, waarin producer Jameszoo en manager Jochem Tromp de musici met raad en daad bijstaan, organiseert BIRD samen met North Sea Jazz Festival DownTown een try-out. In deze korte reportage delen de musici hun ervaringen tijdens het project. Zij stellen zichzelf voor, leggen uit waarom ze zo op hun plaats zijn bij The Nest, en verwoorden wat ze er hopen te leren. Natuurlijk krijgen we door veelbelovende beelden van de try-out alvast een voorproefje van de nummers die uit dit project zijn voortgekomen.

Zangeres Dee Dee Bridgewater heeft al flink wat referenties opgebouwd, maar deze documentaire gerelateerd aan haar cd ‘Red Earth’ overtreft alle verwachtingen. Bridgewater maakt een reis naar Mali, waarbij alle grenzen vervagen. Luisteraars van worldbeat zullen de groove in de muziek herkennen, maar voor Bridgewater was dit de eerste keer dat zij haar eigen ervaringen als Afro-Amerikaanse vrouw terugbrengt naar haar moederland. Het resultaat is een mix van gevoel, visie en muziek.

Het trio ‘Nandi’ bestaat uit de Indische percussionist Ghatam Suresh, bassist Pascal Lovergne, en pianist Stefan Orins. Zij geven het aloude piano-bas-drums-trio een nieuwe klank door jazz te vermengen met Zuid-Indiase ritmes en melodieën. De twee muzikale werelden vullen elkaar aan in een perfect uitgebalanceerde mix. Suresh’ virtuose percussiespel en zang, Pascal Lovergnes karakteristieke sound op de akoestische basgitaar en pianist Orins lyrische elegante spel staan samen garant voor diepe, bezielde muziek met een krachtige nieuwe sound. Bereid u voor op deze magische muzikale ontmoeting...

Buddy Rich: Live in '78 laat de ongekende kracht en ongekende passie zien van de man die bekend stond als de ’s werelds beste drummer. Dit concert, opgenomen in Nederland in 1978, presenteert een van de strakste big bands uit de geschiedenis, met saxofonist Steve Marcus en andere leden van Buddy zijn ‘Killer Force’. Een band die hij later zou aanduiden als “de beste band die ik ook heb gehad”. Opvallende uitvoeringen zijn onder andere de ‘Grand Concourse’, ‘Big Swing Face,’ en ‘Channel One Suite’, die Buddy zijn kenmerkende drum solo’s op zijn best laten horen.

Ervaar de wondere wereld van de jazzpiano! In deze verzameling bijzondere concertfragmenten zie je een aantal van de meest iconische en invloedrijke pianisten uit de geschiedenis. Deze compilatie toont de essentie en schoonheid van het spel van legendarische pianisten onder wie Art Tatum, Thelonious Monk en Bud Powell. Laat je verbazen door Oscar Petersons muzikale virtuositeit in de uitvoering van “C-Jam Blues” die zijn trio op 2 mei 1964 speelde in het Deense Holbaek. Laat het sublieme kunstenaarstalent van Art Tatum je betoveren in zijn versie uit 1953 van Antonín Dvořák’s klassieke compositie “Humoresque”. Beleef Thelonious Monks ongrijpbare genialiteit in de uitvoering die zijn kwartet op 4 april 1966 in Polen speelde van zijn klassieker “Round About Midnight”. Ervaar de vrijheid die het spelen in een onregelmatige maatsoort oplevert in het tijdloze “Take Five" van het Dave Brubeck Quartet, live uitgevoerd in Brussel op 10 oktober 1964. Kom op adem bij de lyrische schoonheid van Bud Powell's solo-uitvoering van “Sweet and Lovely” op het Antibes Jazz Festival van 13 juli 1960. Zie hoe jazz en funk samensmelten in Herbie Hancock & The Headhunters' spetterende studio-uitvoering van “Sly”, opgenomen op 6 november 1974 in het Duitse Bremen. De aanstekelijke groove van Horace Silver's “Song for my Father” zoals zijn kwintet dat speelde op het Umbria Jazz Festival van 20 juli 1976 sluit dit programma af. Deze legendarische jazzpianisten beloven je onvergetelijke muzikale avonturen!

De soepele stem van Dionne Warwick reikt van een groot, diep laag, tot een zacht, breekbaar, helder hoog geluid. Met haar warme stem vertelt ze op elegante maar trefzekere wijze prachtige verhalen. Samen met Burt Bacharach en Hal David werd ze grondlegger van het type popmuziek dat tegenwoordig bekend staat als ‘Middle of the Road’, goed in het gehoor liggende popmuziek die nooit banaal wordt. Zestig van Warwicks nummers bereikten de Amerikaanse hitlijsten en wereldwijd verkocht ze meer dan 100 miljoen albums. Deze prachtige opname uit 1964 toont de zangeres live in 27 Club in het Belgische Knokke: op 23-jarige leeftijd staat ze aan het prille begin van haar indrukwekkende carrière.

Michel Camilo is altijd op zoek naar het muzikale avontuur. Bekend om zijn uitbundige stijl, waarin ook ruimte is voor muzikale intimiteit, beheerst Camilo een breed scala aan jazz en Latin muziek. Michel Camilo was één van de spannendste pianojazzpioniers van de jaren '80: zijn krachtige, tweehandige spel (en zijn overige indrukwekkende technische vaardigheden), zijn beheersing van zowel jazz als de Afro-Cubaanse muziek, en zijn voortdurende zucht naar het muzikale avontuur. De live-opname in deze uitzending werd gemaakt tijdens de Münchner Klaviersommer van 1999. In één van zijn zeldzame solo-optredens improviseert Camilo op zijn Steinway D-vleugel, waaraan hij een verbazingwekkend palet van muzikale kleuren, rijke orkestrale klanken, en tedere lyriek ontlokt.

Het North Sea Jazz Festival is het grootste overdekte muziekfestival ter wereld, internationaal bekend als festival waar het verleden, heden en de toekomst van de jazz aan bod komen in drie dagen tijd. Behalve een flinke dosis jazz worden ook andere genres geprogrammeerd, waaronder blues, soul, funk, en hiphop. In 1982 speelde het Superstar Quintet, bestaande uit trompettist Freddie Hubbard, saxofonist Joe Henderson, drummer Tony Williams, bassist Ron Carter en pianist Kenny Baron, een optreden van kosmische proporties op het North Sea Jazz Festival in Den Haag.

Estival is een jaarlijks jazzfestival sinds 1977 en vindt plaats in het Italiaanssprekende gedeelte van Zwitserland, in een stad genaamd Lugano. Estival biedt een opwindende en in het bijzonder een verassende line-up zich in het bijzonder richt op de wereld van moderne muziek. Bij Estival staat het promoten van de pracht, de tolerantie en het bestaan tussen verschillende culturen voorop. Miriam Makeba, ook wel ‘Mama Africa’ genoemd, was een Zuid-Afrikaanse zangeres, actrice, ambassadeur voor goede doelen bij de Verenigde Naties en burgerrechtenactivist. Haar internationale carrière kwam tot bloei in Amerika, waar ze meerdere albums heeft opgenomen. Makeba was een van de eerste Afrikaanse muzikanten die wereldwijde erkenning kreeg. Ze bracht Afrikaanse muziek naar een Westers publiek en populariseerde de wereldmuziek en Afropop. Haar optreden op Estival Lugano is fantastisch: haar krachtige stem heeft een ongelooflijke soul. In 40 minuten demonstreert ze haar muzikale kunnen met haar band en getalenteerde achtergrondvocalisten.

Jazzgitarist Scott DuBois, die steeds grotere bekendheid geniet, speelt met zijn groep, bestaande uit Gebhard Ullmann (basklarinet en tenorsaxofoon), Thomas Morgan (bas) en Kresten Osgood (drums), zijn album 'Winter Light' integraal in de Münchense jazzclub Unterfahrt in maart 2016. De leden van de groep voelen elkaar dusdanig aan dat ze in een oogwenk kunnen schakelen tussen doodse stilte en heftige uithalen. Naast het volledige album 'Winter Light' speelt de groep ook DuBois’ 'Lake Shore Suite'.

In 2019 vond in de bruisende hoofdstad van Bulgarije, Sofia, het International A to JazZ Festival plaats. Een van de grote namen was de grensverleggende jazztrompettist Christian Scott aTunde Adjuah. Hij betoverde het Bulgaarse publiek met zijn eclectische “stretch music”: binnen de traditionele ritmes en harmonieën van de jazz wil hij zoveel mogelijk culturele en muzikale vormen omarmen. Het kwintet van trompettist Christian Scott aTunde Adjuah, met drummer Corey Fonville, percussionist Weedie Braimah, pianist Lawrence Fields en basgitarist Max Mucha, speelde een opwindend concert dat de hooggespannen verwachtingen meer dan waarmaakte.

Violist Tim Kliphuis, internationaal bekend om zijn genre-overschrijdende benadering van muziek, staat samen met het Nederlands Kamer Orkest op het podium met zijn nieuwe versie van Antonio Vivaldi’s ‘Vier Jaargetijden’. Kliphuis nam improvisatie als uitgangspunt voor zijn compositie; tegelijkertijd zorgt hij ervoor dat Vivaldi’s thema’s en akkoorden herkenbaar blijven, waaraan het stuk zijn onovertroffen energie ontleent. Het resultaat is een frisse maar sensationele interpretatie van Vivaldi’s ‘Vier Jaargetijden’, waarbij het origineel nooit uit het oog verloren wordt. Elk seizoen heeft een ander karakter: de frisheid van de lente komt terug in het gebruik van elementen uit de Ierse en Noorse traditionele muziek. De warmte van de zomer vindt men terug in de Amerikaanse jazz- en funkritmes. De herfst is voorzien van jachtige Zuid-Afrikaanse safari-ritmes, en we vinden warmte in de ijskoude winter dankzij de warmbloedige energie van de Russische zigeunermuziek. Voor ieder deel van zijn compositie nam Kliphuis een wereldstad in gedachten, die hij bezocht tijdens zijn eerdere tournees. Bereid u voor op een waarlijk genre-overschrijdend spektakel!

Na een zeer succesvol jazzconcert met een kleine groep muzikanten in de Town Hall van New York op 17 mei 1947 zette Armstrongs manager, Joe Glaser, op 13 augustus 1947 een punt achter Louis Armstrongs werk met bigbands. Vanaf dat moment werkte Armstrong met de zes man sterke 'All Stars', een band die hij zijn verdere carrière hield. Ondanks de invloed van de Britse popmuziek op de populaire muziek wereldwijd ging het Armstrongs carrière voor de wind halverwege de jaren '60, toen hij hits scoorde met 'Hello, Dolly!' en 'What a Wonderful World'. Concerten zoals in dit programma, dat in april 1963 werd opgenomen in de GTV 9 Studios in Melbourne, Australië, illustreren Armstrongs enorme wereldwijde populariteit. Armstrong hield zijn drukke concertschema vol tot enkele jaren voor zijn dood in 1971.

'Chet Baker Quintet: Live in '64' toont een geweldig concert van één van de belangrijkste vertolkers van de cool jazz uit de jaren '50. Chet Baker ontwikkelde een ingehouden, intieme speelstijl. Bovendien trokken zijn fotogenieke uitstraling en zijn sensuele zang de aandacht van publiek dat eerder weinig met jazz ophad. Helaas zat zijn drugsverslaving zijn carrière in de weg. In deze uitzending zien we een indrukwekkend optreden uit 1964 vanuit een Belgische televisiestudio met een kwartet met daarin saxofonist Jacques Pelzer, pianist René Urtreger, en bassist Luigi Trussardi. De heren spelen onder meer Miles Davis' klassieker ‘So What’, en de jazzstandard ‘Time After Time’, waarin Chet zijn 'cool jazz' zangstem laat horen. Een klassieker!

De Amerikaanse trompettist Miles Davis (1926-1991) was gezichtsbepalend voor de Amerikaanse jazz vanaf de late jaren '40 tot de late jaren '80. Zijn invloed op de twintigste-eeuwse muziek is moeilijk te overdrijven: hij liep in de voorhoede van de bebop, cool jazz, hard bop, modale jazz, en elektronische muziek. Op 11 oktober 1964 speelde Miles Davis in het Teatro Dell’Arte in Milaan. Samen met tenorsaxofonist Wayne Shorter, pianist Herbie Hancock, bassist Ron Carter en drummer Tony Williams voerde Davis Autumn Leaves, My Funny Valentine, All Blues, All of You, en Joshua uit.