TV-gids

Stan Getz behoort tot de allergrootste tenorsaxofonisten ooit en was bekend als 'The Sound' omdat zijn toon bijna hemels mooi was. Zijn belangrijkste bron was Lester Young en werd een bron voor vele anderen terwijl hij zelf nog altijd doorgroeide. Getz kreeg de kans om het vak te leren in veel verschillende belangrijke swing bigbands toen hij nog tiener was door de militaire dienstoproep tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij speelde bij Jack Teagarden (1943) toen hij net 16 was, daarna kon hij invallen bij Stan Kenton (1944-1945), Jimmy Dorsey (1945), en Benny Goodman (1945-1946); hij speelde solo op een paar platen met Goodman. Getz, debuteerde als bandleider op de plaat in juli 1946 met vier titels, werd beroemd toen hij bij Woody Herman's Second Herd (1947-1949) speelde, soleerde (samen met Zoot Sims, Herbie Steward, en Serge Chaloff) op de oorspronkelijke versie van "Four Brothers" en omdat zijn geluid zo goed uitkwam op de ballad 'Early Autumn'. Na zijn vertrek bij Herman, was Getz (behalve enkele uitstapjes naar Jazz at the Philharmonic) de rest van zijn leven zelf de bandleider. Dit programma toont zijn laatste publieke optreden, opgenomen in de Duitse Münchner Philharmoniker op 18 juli 1990. Stan Getz (tenorsaxofoon) wordt begeleid door Kenny Barron (piano), Eddie Del Barrio en Frank Zottoli (synthesizers), Alex Blake (bas) en Terri Lyne Carrington (drums).

Elk jaar vindt het Jazz en Baie festival plaats in de prachtige baai van Mont Saint-Michel. Vandaag staan twee muzikale zwaargewichten op het podium: de Franse jazzmuzikanten Jacky Terrasson en Stéphane Belmondo. Pianist Terrasson en trompettist Belmondo spannen samen voor een bijzonder concert waarin jazz gecombineerd wordt met soul een vleugje Franse chanson. De Frans-Amerikaanse Terrasson houdt ervan de wereld over te reizen om muzikale samenwerkingen aan met anderen, of concerten te geven met zijn eigen trio, kwartet of kwintet. Zijn diepgewortelde vriendschap met Stéphane Belmondo leverde al een reeks briljante optredens en albums op. De ene keer treedt de trompettist op op Terrassons album ‘Gouache’, de andere keer is de pianist de gast op Belmondo’s album ‘Ever After’. Tijdens het Jazz en Baie festival staat het duo op het podium garant voor een waar piano en trompet-avontuur: een absolute aanrader!

Ella Fitzgerald: Live in '57, presenteert de ‘First Lady Of Song’. Met daarbij een hele bijzondere opname: de eerste volledige concertregistratie van Ella op film. Tijdens dit concert, opgenomen in België in 1957, treedt de First Lady op met jazz-grootheden zoals Ray Brown, Herb Ellis en de legendarische Oscar Peterson. Op het programma staan enkele van de grote klassiekers: ‘Lullaby Of Birdland’ en ‘It Don’t Mean A Thing (If It Ain’t Got That Swing)’. Ook al wilde ze eerst danseres worden, luisterde Ella al vroeg naar opnames van Louis Armstrong, Bing Crosby en The Boswell Sisters. Na haar debuut bij een amateurtalentenjacht in 1934, begon ze bij Chick Webb’s orkest in 1935, waar ze meerdere hits mee opnam en de leiding overnam na Webb’s dood. Dit was nog maar het begin van haar carrière, waarin Ella Fitzgerald zich vestigde als de ‘First Lady of Song’ en ‘Queen of Jazz’ met haar bereik van drie octaven. De Amerikaanse jazzzangeres stond vooral bekend om haar pure toon, intonatie en frasering en improvisatorische vaardigheden. Gedurende bijna 60 jaar verkocht Fitzgerald 40 miljoen albums en won 13 Grammy Awards, onder andere met haar fantastische interpretaties van het Great American Songbook.

Het North Sea Jazz Festival staat wereldwijd bekend om de brede programmering, van traditionele New Orleans jazz, swing, bop, free jazz, fusion, avant-garde en elektronische jazz, tot blues, gospel, funk, soul, R&B, hip-hop, world beat en latin. Het driedaagse festival werd oorspronkelijk georganiseerd door Paul Acket, zakenman en jazzliefhebber, die in de jaren ’60 zijn vermogen vergaarde als uitgever van popmuziekbladen. Na de verkoop van zijn bedrijf had Acket zijn handen vrij om het North Sea Jazz Festival op te richten in 1976. De grootste artiesten stonden op de bühne in Den Haag en later in Rotterdam, onder wie de wereldberoemde jazzmuzikanten George Benson & Kenny G.

Het North Sea Jazz Festival staat wereldwijd bekend om de brede programmering, van traditionele New Orleans jazz, swing, bop, free jazz, fusion, avant-garde en elektronische jazz, tot blues, gospel, funk, soul, R&B, hip-hop, world beat en latin. Het driedaagse festival werd oorspronkelijk georganiseerd door Paul Acket, zakenman en jazzliefhebber, die in de jaren ’60 zijn vermogen vergaarde als uitgever van popmuziekbladen. Na de verkoop van zijn bedrijf had Acket zijn handen vrij om het North Sea Jazz Festival op te richten in 1976. De grootste allerartiesten stonden op de bühne in Den Haag en later in Rotterdam, onder wie de wereldberoemde jazzmuzikant Ray Charles.

De Brussels Jazz Club was tot de nok toe gevuld met zowel publiek als leden van de Maynard Ferguson Big Band toen deze daar optrad in de winter van 1980. Vanaf de eerste noten van “Birdland,” de Weather Report-hit waarmee het concert geopend wordt, tot aan de laatste noten van “Gonna Fly Now” die het concert afsluit is de wederzijdse bewondering tussen Ferguson en zijn bandleden merkbaar.

Hypnotic Brass Ensemble bestaat uit acht muzikanten uit Chicago, afkomstig van een extreem muzikale familie. Na hun schoolcarrière brachten ze hun muzikaliteit en liefde voor jazz en hiphop bijeen en begonnen ze een act op straat in Chicago. Ze verzonnen de naam voor hun collectief na een interessante gebeurtenis. Toen ze op een dag stonden te spelen op een perron werden ze aanschouwd door een zakenman. De man stond uren naar hun optreden te kijken, terwijl trein na trein voorbij reed. Uiteindelijk liep hij naar hen toe en zei: "You guys just hypnotized me".

De Braziliaanse singer-songwriter Maria do Céu Whitaker Poças, beter bekend als Céu, groeide op in een muzikaal gezin. Zij studeerde muziektheorie en bespeelt de akoestische gitaar die men in Brazilië 'violão' noemt. Haar debuutalbum, CéU, werd in 2008 genomineerd voor een Grammy Award in de categorie 'Best Contemporary World Music Album'. Sindsdien volgden er voor Céu nog talloze nominaties en prijzen. In haar muziek zijn sporen van samba, soul, Afrikaanse muziek, pop, en electrojazz te horen. In dit optreden uit 2017 wordt Céu begeleid door David Bovée (gitaar), João Leão (toetsen), Lucas Martins (bas) en Thomas Harres (drums). Dit concert is opgenomen in Jazz Club Moods in het Zwitserse Zürich.

Deze collectie onvergetelijke optredens van de meest iconische en invloedrijke jazz- en popzangers uit de muziekgeschiedenis toont de pure essentie van hun kunst. Geniet van de ongeëvenaarde schoonheid en emotionele diepgang van Chet Baker's vertolking van “Time After Time” en “You Don't Know What Love Is", respectievelijk opgenomen in Brussel in 1964 en in Italië in 1956. Swing mee met Frank Sinatra's onvergetelijke versie van “I've Got You Under My Skin". Laat je van je sokken blazen door Dizzy Gillespie's dynamische uitvoering van “Let Me Outta Here”, live opgenomen in Denemarken in 1970. Beleef de magie van Tony Bennett in zijn indrukwekkende versie van “It Don't Mean A Thing (If It Ain't Got That Swing)” live in de Royal Albert Hall in Londen in 1974. Nat King Cole's uitvoering van “Autumn Leaves” uit 1957 en Louis Armstrong’s swingende “Basin Street Blues” uit 1959 zijn pure verwennerij. Dean Martin’s kenmerkende stemgeluid komt perfect tot zijn recht in de jazz standard “Wrap Your Troubles In Dreams". Laat je oppeppen door Sammy Davis Jr.'s energieke uitvoering van “Too Close For Comfort”. Deze onvergetelijke muzikale momenten zullen je altijd bijblijven!

De legendarische hardbopband Art Blakey's Jazz Messengers trad op 16 maart 1963 op in l'Olympia in de Franse hoofdstad Parijs. De Jazz Messengers, aangevoerd door drummer Art Blakey, bestonden uit Wayne Shorter op tenorsaxofoon, Freddie Hubbard op trompet, Curtis Fuller op trombone, Reggie Workman op contrabas, en Cedar Walton op piano. Stuk voor stuk groeiden zij later uit tot absolute jazzlegendes. De groep speelde Cedar Waltons arrangement van That Old Feeling (geschreven door Sammy Fain), Wayne Shorters arrangement van I Didn't Know What Time It Was (geschreven door Richard Rodgers), en Caravan (geschreven door Juan Tizol en Duke Ellington).

Spannende klanken van moderne jazz en improvisatorische muziek, de zoektocht naar nieuwe, moderne composities, verbijsterende geluiden van noise, rock en pop… Ja, PARADOX Tilburg is Meer Dan Jazz! Grens overschrijdend naar onbekende soundscapes van elektronische muziek… Indie artiesten, blues veteranen en jazz supersterren - ze storten allen hun muzikale hart uit op het podium van PARADOX. Van de eerste babystapjes van jonge en lokale talenten tot de meest aangrijpende geluiden van internationale topartiesten. PARADOX Tilburg is de meest intieme jazzclub van Nederland, met een zeer toegewijd en trouw publiek uit alle hoeken van Europa. In het TV programma PARADOX LIVE! proef je een selectie van de beste concerten en hoor je interviews met artiesten uit de hele wereld. Deze aflevering staat garant voor spektakel met muziek van eigen bodem: Bertus Borgers & The Young Retro's!

5 muzikanten, zo’n 5000 kilometer, 9 concerten, in 13 dagen: de tournee die het vijfkoppige Haagse tangogezelschap Tango Extremo in november 2015 door Rusland maakte, zal hen nog lang bijblijven. Tijdens deze tournee speelde het ensemble onder andere in Moskou, Novosibirsk, Saratov, Tomsk, en Barnaul, werd er samengewerkt met een plaatselijk klassiek orkest, werden er masterclasses gegeven, en werden er talloze kilometers afgelegd in treinen en bussen. In de film ‘Tango op de Toendra’, door Herman Nanninga, gaan we mee op deze reis, waarbij Siberische buitentemperaturen van -20 en Argentijns-aandoende binnentemperaturen saxofoonkleppen om lieten buiten en vioolsnaren deed knappen. Maar de warme ontvangst van het Russische publiek maakte alle ontberingen de moeite waard!

Het Milt Jackson Jazz Quartet kwam in 1952 voort uit de ritmesectie van Dizzy Gillespie's bigband en liet zich inspireren door klassieke kamermuziek en de bluesy wortels van de jazz. Als het 'Modern Jazz Quartet' genoot het viertal een decennialange carrière die een groot aantal baanbrekende albums opleverde. Na een korte Nederlandse tournee door Rotterdam en Amsterdam trad het Modern Jazz Quartet op 31 maart 1969 op voor de camera's van de Nederlandse publieke omroep in de Singer Concertzaal in Laren. Het goedgeklede en goed op elkaar ingespeelde viertal – Milt Jackson op vibrafoon, John Lewis op piano, Percy Heath op bas en Connie Kay op drums – speelt met de ongeëvenaarde finesse en elegantie die hun handelsmerk was.

Art Farmer: Live in '64 belicht een geweldig concert uit 1964 van de grote bugelspeler in zijn hoogtijdagen. Farmers fenomenale band bevat de legendarische gitarist Jim Hall, drummer Pete La Roca, en bassist Steve Swallow. Dit uitmuntende ensemble voert met finesse zowel standards als eigen composities uit, waaruit eens te meer blijkt waarom Farmer tot de meest innovatieve blazers van de jazz wordt gerekend.

Peter Beets staat sinds jaar en dag bekend als pianist van wereldklasse. Hij speelde onder meer met jazzgrootheden Chick Corea, Wynton Marsalis, “Toots” Thielemans, Elvin Jones, George Coleman, Johnny Griffin, Benny Golson en John Clayton. Al vanaf zijn geboorte is Beets omringd door muziek: klassieke muziek via zijn moeder, die werkzaam is als muziekpedagoog, en jazz via zijn vader, die een grote fan was van de muziek van pianist Oscar Peterson en drummer Art Blakey. Hoewel de ouders van Peter Beets weinig vertrouwen stelden in een carrière binnen de muziek, zit de muziek absoluut in het bloed van de familie Beets. Tijdens dit concert staat Peter op het podium met de twee gipsy jazz-grootheden Stochelo Rosenberg(gitaar), Martin Limberger (gitaar) en Frans van Geest (contrabas). De cohesie tussen de musici, het tempo, de precisie van de adembenemende ritmes van Van Geest en het gemak waarmee Stochelo's gitaar swingend de leiding neemt, zorgen voor een geweldig en uniek optreden. Zowel de standards, de klassieke composities van Django en de zeer melodieuze composities van Stochelo’s hand zorgen voor een volmaakt optreden.

Antonio Faraò behoort tot de rijke groep getalenteerde Italiaanse jazzpianisten. In 1998 had hij de eer om de prestigieuze Concours Martial Solal award in ontvangst te nemen, uitgereikt door niemand minder dan Herbie Hancock. Sindsdien heeft hij een reputatie opgebouwd als lyrisch en melodisch pianist. Bovendien kreeg hij de mogelijkheid om samen te werken met de top van de Europese en Amerikaanse jazzwereld. Zo leidt hij op zijn album ‘Evan’ een all-stars band met Joe Lovano op tenorsaxofoon. In deze specifieke opname tijdens Jazz à Ramatuelle zien we hem in samenwerking met een andere saxofoonlegende – Dave Liebman, een onmiskenbaar loyale muzikant met een reservoir van maar liefst 40 jaar moderne jazzgeschiedenis. Met verfijnde ballads en een goede groove laten Faraò, Liebman en hun band het mooie Ramatuelle stralen als nooit tevoren.

Het North Sea Jazz Festival is het grootste overdekte muziekfestival ter wereld, internationaal bekend als festival waar het verleden, heden en de toekomst van de jazz aan bod komen in drie dagen tijd. Behalve een flinke dosis jazz worden ook andere genres geprogrammeerd, waaronder blues, soul, funk, en hiphop. In 1986 trad de veelgeprezen fusionband Mahavishnu Orchestra onder leiding van gitarist John McLaughlin aan op het North Sea Jazz Festival in Den Haag. In deze derde incarnatie van de band hadden klinkende namen zitting: met Jim Beard op toetsen, Jonas Hellborg op bas, Danny Gottlieb op drums en Bill Evans op saxofoon.

Bill Evans: Live in '64, '65 & '70, toont vijf aparte optredens van één van de meest aanbeden pianisten uit de muziekgeschiedenis. Deze concerten laten zien hoe Evans' vakmanschap zich verdiept in zijn samenwerking met vier verschillende ritmesecties, waaronder het verbluffende duo van bassist Niels-Henning Ørsted Pedersen en drummer Alan Dawson. Te horen zijn Evans bewerking van het weinig uitgevoerde ‘Sareen Jurer’, ‘Blue Serge’ en ‘Twelve Tone Tune Two’. Een van de vele verrassingen in deze uitzending is een live-uitvoering van ‘My Melancholy Baby’, samen met de werelberoemde saxofonist Lee Konitz.

Het North Sea Jazz Festival is het grootste overdekte muziekfestival ter wereld, internationaal bekend als festival waar het verleden, heden en de toekomst van de jazz aan bod komen in drie dagen tijd. Behalve een flinke dosis jazz worden ook andere genres geprogrammeerd, waaronder blues, soul, funk, en hiphop. In 1978 speelde de Chicago Blues All Star Band een opwindend optreden op het North Sea Jazz Festival in Den Haag. In deze korte clip voegt gitarist Eddy Clearwater zich bij hen voor een adembenemende versie van "Everything's Gonna Be Alright."

Rabih Abou-Khalil neemt ons mee op reis naar de oorsprong van de muziek in de documentairereeks 'Visions of Music – World Jazz'. Beroemde artiesten als B.B. King, Dino Saluzzi, Tito Puente, Carlos Santana, Joe Zawinul, Manu Dibango en Abdullah Ibrahim komen aan bod, maar ook jongere artiesten als Nicholas Payton, Cyro Baptista en Don Byron - om er maar eens een paar te noemen. De impact van traditionele muziek op de hedendaagse jazz blijkt enorm. In de aflevering 'Carnet des Routes' zien we hoe musici uit Zuid-Frankrijk de musette naar Parijs brachten. De beroemde gitarist Django Reinhardt – die met zijn verminkte linkerhand de 'Three-Fingered Lightning' werd genoemd – was één van de eerste musici die swing en musette combineerden.

Het publiek van het Canadese Montreal Jazz Festival werd op 3 juli 1982 getrakteerd op een optreden van een ware muzikale vernieuwer: Jaco Pastorius, die de elektrische bas benaderde als een volwaardig solo-instrument. Pastorius’ spel – een combinatie van complexe harmonieën en soepele melodieën, allemaal uitgevoerd met een ongeëvenaarde speeltechniek – heeft de muziekwereld voor altijd veranderd. In dit concert wordt hij begeleid door Peter Erskine (drums), Don Alias (percussie), Othello Molineaux (steeldrums), Bob Mintzer (tenorsaxofoon en basklarinet) en Randy Brecker (trompet en elektronica). Zij spelen “Chicken”, “Donna Lee”, “Mr. Phone Bone” en “Fannie Mae”. Laat deze buitenkans niet aan je voorbijgaan en beleef Jaco Pastorius’ spetterende optreden op het Montreal Jazz Festival van 1982 alsof je er bij bent!