TV-gids

'Chet Baker Quintet: Live in '64' toont een geweldig concert van één van de belangrijkste vertolkers van de cool jazz uit de jaren '50. Chet Baker ontwikkelde een ingehouden, intieme speelstijl. Bovendien trokken zijn fotogenieke uitstraling en zijn sensuele zang de aandacht van publiek dat eerder weinig met jazz ophad. Helaas zat zijn drugsverslaving zijn carrière in de weg. In deze uitzending zien we een indrukwekkend optreden uit 1964 vanuit een Belgische televisiestudio met een kwartet met daarin saxofonist Jacques Pelzer, pianist René Urtreger, en bassist Luigi Trussardi. De heren spelen onder meer Miles Davis' klassieker ‘So What’, en de jazzstandard ‘Time After Time’, waarin Chet zijn 'cool jazz' zangstem laat horen. Een klassieker!

Dit programma presenteert twee concertopnames uit 1978 vanuit Schloss Ansbach. In het eerste concert zien we Gil Evans en zijn groep, bestaande uit Evans zelf op piano, Steve Lacy op sopraansaxofoon, Arthur Blythe op altsaxofoon, Pit Levin op synthesizer, Earl McIntyre op trombone, Lewis Soloff op trompet, Geoffrey Berlin op bas en Sue Evans op percussie. In het tweede concert zien we saxofonist Ornette Coleman op de toppen van zijn creatieve kunnen. Coleman wordt bijgestaan door Bern Nix en Charles Ellerbee op gitaar, Albert Arnold op bas, en Shannon Jackson op drums en percussie.

Thomas Carbou en Patrick Graham lijken op bovenzintuiglijke wijze samen te werken. Hun muziek wisselt spontane improvisaties af met elektronische loops. Braziliaanse en Indiase invloeden zorgen ervoor dat hun muziek zich vaak ontvouwt in dromerige soundscapes en extatische grooves. De heren maken gebruik van een breed scala aan instrumenten, waaronder een aangepaste 8-snarige gitaar, cuatro, bouzouki, cajón, lijsttrommels, berimbau, udu, en metalen percussie. In combinatie met hun hypnotiserende zang en elektronische samples vormt het een uniek geheel. Dit concert is opgenomen in de Bleury Vinyl Bar in Montréal – nabij het Place des Festivals, wereldwijd bekend vanwege het Montréal International Jazz Festival!

Ella Fitzgerald: Live in '57, presenteert de ‘First Lady Of Song’. Met daarbij een hele bijzondere opname: de eerste volledige concertregistratie van Ella op film. Tijdens dit concert, opgenomen in België in 1957, treedt de First Lady op met jazz-grootheden zoals Ray Brown, Herb Ellis en de legendarische Oscar Peterson. Op het programma staan enkele van de grote klassiekers: ‘Lullaby Of Birdland’ en ‘It Don’t Mean A Thing (If It Ain’t Got That Swing)’. Ook al wilde ze eerst danseres worden, luisterde Ella al vroeg naar opnames van Louis Armstrong, Bing Crosby en The Boswell Sisters. Na haar debuut bij een amateurtalentenjacht in 1934, begon ze bij Chick Webb’s orkest in 1935, waar ze meerdere hits mee opnam en de leiding overnam na Webb’s dood. Dit was nog maar het begin van haar carrière, waarin Ella Fitzgerald zich vestigde als de ‘First Lady of Song’ en ‘Queen of Jazz’ met haar bereik van drie octaven. De Amerikaanse jazzzangeres stond vooral bekend om haar pure toon, intonatie en frasering en improvisatorische vaardigheden. Gedurende bijna 60 jaar verkocht Fitzgerald 40 miljoen albums en won 13 Grammy Awards, onder andere met haar fantastische interpretaties van het Great American Songbook.

Het is bijna onmogelijk om niet in vervoering te raken bij het horen van Marion Williams’ krachtige stem. Onder begeleiding van Tommy Brown (piano), Joe Washington (orgel), Billy Tuliver (drums) en achtergrondzangeressen Barbara White en Ann Bolden blaast Williams nieuw leven in spirituals als 'Peace in the Valley', 'We Shall Overcome' en 'Michael, Row the Boat Ashore'.

Een bijzonder concert vanuit Brazilië: het Orquestra Sinfônica do Estado de São Paulo bewijst in deze opname dat ze het belangrijkste orkest in Latijns Amerika is. Dit orkest, gedirigeerd door de charismatische John Neschling, staat bekend om de uitstekende interpretaties van muziek van Latijns-Amerikaanse bodem. Met dit programma weten de musici hun publiek opnieuw te grijpen met een bijzondere combinatie van Braziliaanse en Latijns Amerikaanse klassiekers, waaronder Piazzolla’s 'Invierno Porteno', Villa-Lobos’ 'Choros No. 10' en Ginastera’s 'Malambo'.

Jazzfestival en conferentie inJazz brengt vraag en aanbod in de Nederlandse jazzscene bij elkaar, helpt artiesten kennis en ervaring te delen én is aanjager van nieuwe ontwikkelingen. Het conferentieprogramma overdag omvat inspirerende panelgesprekken, workshops, netwerkmogelijkheden en diverse presentaties. 's Avonds is het feest met optredens van zowel veelbelovende jonge Nederlandse acts als bekendere namen, die laten zien waar ze voor staan. Eén van de bands op inJazz is de Guy Salamon Group. Deze vanuit Amsterdam opererende band met leden uit alle hoeken van de wereld wordt geleid door de Israelische drummer en componist Guy Salamon. Tijdens hun vele Nederlandse optredens speelt de groep expressieve en energieke eigen composities, die korte metten maken met de grenzen tussen traditie en moderne muziek.

Jazzfestival en conferentie inJazz brengt vraag en aanbod in de Nederlandse jazzscene bij elkaar, helpt artiesten kennis en ervaring te delen én is aanjager van nieuwe ontwikkelingen. Het conferentieprogramma overdag omvat inspirerende panelgesprekken, workshops, netwerkmogelijkheden en diverse presentaties. 's Avonds is het feest met optredens van zowel veelbelovende jonge Nederlandse acts als bekendere namen, die laten zien waar ze voor staan. Eén van de musici op inJazz is Sabrina Starke. Deze krachtige, alom gelauwerde zangeres en componiste, producent en voorvechter van zelfredzaamheid heeft met haar troostrijke soulmuziek een indrukwekkend aantal prijzen gewonnen.

In het ensemble van trompettist Jacques Kuba Séguin zitten een aantal van Montreals expressiefste musici: naast trompettist Jaques Kuba Séguin zelf leveren contrabassist Frédéric Alarie, pianist Jonathan Cayer en drummer Kevin Warren subtiele en lyrisch muzikale momenten. Samen met zijn ensemble weet Jaques zijn trompet te laten klinken zoals we dat instrument zelden horen. De heren spelen een programma dat afwisselt tussen moderne en traditionele stijlen.

De drie jonge bandleden van BADBADNOTGOOD kwamen elkaar tegen op de jazzafdeling van het Humber College in Toronto, Canada, waar hun gedeelde liefde voor hiphop per ongeluk uitmondde in een nieuwe band. Hun eerste hiphopcover, ‘Lemonade’ van Gucci Mane, maakten ze als opdracht voor school. De docenten zagen de muzikale waarde er niet van in, maar het internet dacht daar anders over. Het nummer plaatsten ze samen met andere covers van hiphopcollectief Odd Future onder de naam ‘The Odd Future Sessions Part 1’ op YouTube. Tyler, the Creator stuurde een enthousiaste tweet de wereld in en de rest is geschiedenis.

De term ‘jam session’ stamt uit de jaren ’20, toen witte en zwarte muzikanten na hun betaalde optredens een rokerige kroeg opzochten om de jazz te spelen waar ze in hun ‘Paul Whiteman’-stijl bands de kans niet toe kregen. Een vaste bezoeker en deelnemer aan deze sessies was de populaire vocalist Bing Crosby. Men zei ‘he was jammin’ the beat’, omdat hij op de eerste en derde tel van de maat klapte in plaats van de in de jazz gebruikelijke tweede en vierde tel. DJAZZ geeft nu dit ‘jamming’ een 21e-eeuwse dimensie met ‘Seine Sessions’. Het neusje van de zalm uit de Parijse jazz-, soul-, blues-, gipsy- en funkscène treedt op in het legendarische clubrestaurant Le Resevoir. Belangrijk om te weten: de artiesten speelden nooit eerder met elkaar op hetzelfde podium! Tijdens deze aflevering, 'World Music', gepresenteerd door Eddy King, staan unieke optredens en interviews centraal van onder andere Teófilo Chantre, Tiwitine en Kinsy Ray.

Het Morgenland Festival is een festival dat plaatsvindt in Osnabrueck, Duitsland. Het festival bestaat sinds 2005 en focust zich op de fascinerende muziekcultuur uit het Nabije en Midden-Oosten, met genres van klassiek tot avant-garde, jazz en rock. Buiten muzikale voorstellingen, houdt het festival zich ook bezig met andere kunst, zoals dans en theater. Geniet van de muzikale rijkdom van de All Star Band in deze Morgenland Festival-aflevering. Allebei de nummers “Dream” en “Mugam”, gespeeld door de All Star Band, variëren van rustig en zacht tot een ware climax. Zangeres Dima Oshno is afgestudeerd aan het Boston Conservatory. Haar geluid is buitengewoon.

Mizikopéyi is de eerste West-Indische Caribische bigband die zich waagt aan een combinatie van muziek van het eiland Martinique en Guadeloupe. Mizikopéyi vertaalt de genres Zouk, beguine, mazurka en kompa tot jazzy bigbandmuziek. Met de uit Martinique afkomstige zanger Tony Chasseur legt Mizikopéyi een muzikale reis af langs het hele spectrum van diens culturele erfgoed. Deze succesvolle samenwerking berust op de enorme muzikaliteit van de muzikanten, hun traditionele en populaire melodieën en ritmes uit de Antilliaanse en Afro-Caribische muziek, en de harmonieën van de koperblazers, die gevoed worden door New Orleans-traditie.

Het Dutch Jazz Orchestra is altijd op zoek naar jazz die gewoonlijk over het hoofd wordt gezien. Daarom maakt het orkest projecten rond het werk van componisten en arrangeurs die ten onrechte weinig of geheel niet worden uitgevoerd, of rond muziek die onbekend is gebleven of inmiddels vrijwel is vergeten. Het artistieke team van het orkest doet onderzoek: musicologisch onderzoek in archieven en nalatenschappen in binnen- en buitenland, én praktijkonderzoek door middel van repetities, uitvoeringen en cd-opnames. Verder biedt het orkest jong talent de mogelijkheid om professionele bigband ervaring op te doen, doordat het waar mogelijk haar gelederen versterkt met jonge musici. Dit concert vindt plaats in het Chassé Theater in Breda (2012). Het Dutch Jazz Orchestra voert hier een groot aantal composities uit die in het verleden weinig of niet zijn uitgevoerd, zoals het werk van Billy Strayhorn.

Sinds de eerste editie in 2014 heeft het jaarlijkse South Coast Jazz Festival in het Canadese Norfolk County al vele tientallen artiesten verwelkomd. Veel van hen sleepten al Grammy Awards in de wacht, of zijn geëerd met een Juno Award, een plek op de Walk of Fame, of werden zelfs geridderd en toegelaten tot de Order of Canada! Op het festival van 2021 traden oudgedienden op, onder wie pianist Gene DiNovi, contrabassist Dave Young, en soulzanger John Finley begeleid door het Lou Pomanti Trio. Er klonk ook muziek van onder meer pianist Charu Suri, de vocalisten Queen Pepper, Heather Bambrick en Aleef Mehdi, en bassist Ben Duff. Deze bijzondere editie van het South Coast Jazz Festival wordt mede gepresenteerd door het Canadese media-icoon Dini Petty en festivaloprichter Juliann Kuchocki.

Ondanks zijn gevorderde leeftijd was de legendarische jazzpianist Earl Hines in topvorm tijdens dit optreden in Spa in 1977. Met een band bestaande uit Rudy Rutherford (klarinet en tenorsaxofoon), Jimmy Leary (bas) en Eddie Graham (drums) brengt hij de zaal tot leven met zijn versies van “I Can’t Believe That You’re In Love With Me” en “The Man I Love.” Zangeres Marva Josie voegt zich bij de groep voor uitvoeringen van “A Sunday Kind of Love” en het welbekende “Kansas City” alvorens de set wordt afgesloten met een spetterende vertolking van “Caravan”.

Dino Saluzzi, één van de grote Argentijnse tangomuzikanten, bouwt al sinds midden jaren ’80 aan een indrukwekkend en inspirerend oeuvre. Zijn instrument, de bandoneon – familie van de accordeon – is het ultieme symbool van de Argentijnse tango. Saluzzi heeft veel verschillende muzikale wegen bewandeld, en neemt zelden dezelfde route. Dit optreden is een intiem samenkomen tussen Saluzzi en Charlie Mariano (saxofoon) en Wolfgang Dauner (piano). Deze drie jazzgiganten bieden een enorme muzikale diversiteit: van tango en klassiek tot internationale musicalfavorieten. Zeer zelden werd een zinderend concert als dit op video opgenomen met zo veel gevoel voor sfeer.

Salif Keita’s muziek is een combinatie van traditionele Malinese muziek met Europese en Amerikaanse invloeden. Dit is ook te horen aan de instrumentatie die hij gebruikt, die bestaat uit zowel West-Afrikaanse als West-Europese instrumenten. De Malinese zanger werd vanwege zijn albinisme verbannen door zijn familie. In 1967 verhuisde hij naar Bamako, waar hij zijn muzikale carrière begon en zich aansloot bij Les Ambassadeurs (Internationeaux). In de jaren ’70 verwierf Salif internationale bekendheid met deze band. Na een periode in Ivoorkust gewoond te hebben heeft hij sinds 1984 toevlucht gevonden in Parijs. Tijdens dit concert uit 2010 bewijst hij waarom hij terecht “De gouden stem van Afrika” wordt genoemd.

Het publiek van het Canadese Montreal Jazz Festival werd op 3 juli 1982 getrakteerd op een optreden van een ware muzikale vernieuwer: Jaco Pastorius, die de elektrische bas benaderde als een volwaardig solo-instrument. Pastorius’ spel – een combinatie van complexe harmonieën en soepele melodieën, allemaal uitgevoerd met een ongeëvenaarde speeltechniek – heeft de muziekwereld voor altijd veranderd. In dit concert wordt hij begeleid door Peter Erskine (drums), Don Alias (percussie), Othello Molineaux (steeldrums), Bob Mintzer (tenorsaxofoon en basklarinet) en Randy Brecker (trompet en elektronica). Zij spelen “Chicken”, “Donna Lee”, “Mr. Phone Bone” en “Fannie Mae”. Laat deze buitenkans niet aan je voorbijgaan en beleef Jaco Pastorius’ spetterende optreden op het Montreal Jazz Festival van 1982 alsof je er bij bent!