TV-gids

Deze film portretteert de unieke kijk van Michel Petrucciani op het leven, zijn vitaliteit, humor en uitgesproken komisch talent dat alle fysieke beperkingen overschaduwt. Maar het toont ook beelden van Michel Petruccini terwijl hij bezig is met optreden, componeren, het uitzoeken van een unieke piano en tijdens opname sessies met Stephane Grapelli, Roy Haynes, Georges Mraz en vele anderen.

jazzahead! in het Duitse Bremen is een internationale beurs, tentoonstelling en festival. Het brengt musici, boekers, agenten, organisatoren, musicologen en muziekliefhebbers samen. Hiermee is het uitgegroeid tot één van de belangrijkste gebeurtenissen op de jazzkalender. In 2022 besteedde jazzahead! bijzondere aandacht aan Canada’s jazzscene en traden er in drie dagen tijd veertig internationale jazzgroepen op. Eén van de projecten die op jazzahead! 2022 van zich laten horen komt voort uit een opdracht van het Amsterdamse jazzpodium BIMHUIS: componist Tijn Wybenga (1993) kreeg de vraag het geluid van Amsterdam in de 21e eeuw te onderzoeken. Dat leverde onder meer een album en een concertreeks op met het Amsterdam Modern Orkest (pakkend afgekort tot ‘AM.OK’). Tijn Wybenga leidt dit sterorkest, dat bestaat uit Alistair Payne (trompet), Kika Sprangers (altsaxofoon), Nicolo Francescoricci (tenorsaxofoon), Oliver Emmitt (trombone), Pablo Rodriguez (viool), Oene van Geel (altviool), George Dumitriu (altviool), Pau Sola (cello), Teis Semey (gitaar), Alessandro Fongaro (bas) en Jamie Peet (drums).

Het jaarlijkse jazzahead! in het Duitse Bremen omvat een internationale beurs, tentoonstellingen en een muziekfestival. Het brengt musici, boekers, agenten, organisatoren, musicologen en muziekliefhebbers samen. Hiermee is het uitgegroeid tot één van de belangrijkste gebeurtenissen op de jazzkalender. In 2024 besteedde jazzahead! bijzondere aandacht aan de jazzscene van Nederland en traden er in drie dagen tijd ruim 40 internationale jazzgroepen op. Eén van de acts op jazzahead! 2024 is Trombone Ensemble Nabou Claerhout. Deze in België gevestigde groep, met vijf trombonisten en een drie man sterke ritmesectie, is een lang gekoesterde wens van de Vlaamse tromboniste Nabou Claerhout die waarheid werd tijdens haar artistieke residentie op het Brussels Jazz Festival 2023. Voor die gelegenheid bracht ze een selecte groep uiterst getalenteerde Europese trombonisten samen. Het ensemble, waarin als speciale gast de gerenommeerde Amerikaanse trombonist Robin Eubanks meespeelde, werd geprezen als ‘vernieuwend’. Downbeat magazine schreef: “Claerhout tilt (dit type band) naar een hedendaags, vindingrijk niveau.” Op jazzahead! 2024 speelt Nabou Claerhout (trombone) met Rory Ingham, Peter Delannoye, Nathan Surquin (trombone), Tobias Herzog (bastrombone, tuba), Gijs Idema (gitaar), Cyrille Obermüller (contrabas), en Daniel Jonkers (drums).

In de DJAZZ Belgium Sessions, die worden opgenomen in de AED Studios in het Belgische Lint, zien we een aantal van de beste jazzmusici van Europa aan het werk. Deze internationale jazzmusici gunnen ons een inkijkje in hun creatieve proces, waarbij jong talent en gevestigde namen elkaar afwisselen. Neem bijvoorbeeld dit bijzondere optreden van het Free Desmyter Quartet. Desmyter is een eigenzinnige improvisator met een zeer origineel en herkenbaar, modern en innovatief geluid.

De Duitse jazz- en cabaretzanger Atrin Madani werd geboren in 1998 als zoon van twee Iranese immigranten. Toen hij zich gesteld zag tegenover de onzekerheid die de pandemie met zich meebracht, de oplopende geopolitieke spanningen, en de sociale onrust in het vaderland van zijn voorouders, vroeg Madani zich af: “waar zijn we nu”? Het antwoord dat hij op deze vraag formuleerde is net zo helder en trefzeker als zijn stem: waar we nu de meeste behoefte aan hebben is oprechtheid, bescheidenheid en kwaliteit. Deze drie eigenschappen zijn dan ook overvloedig vertegenwoordigd op het debuutalbum van de in Berlijn gevestigde vocalist, dat de naam ‘Where Are We Now?’ draagt. Met de klankidealen van Mel Tormé, Norah Jones, Diana Krall en Till Brönner in zijn achterhoofd wijdt Madani zich aan een aantal zorgvuldig uitgekozen songs die tot dusver zelden te horen waren in de jazz. Tijdens dit feestelijke albumreleaseconcert in jazzclub A-Trane Berlin uit maart 2023 liet Madani zich bijstaan door pianist Christian von der Goltz, gitarist Alexander Rueß, bassist Olaf Casimir, en drummer Sebastian Merk. Deel 1.

De 'Münchner Klaviersommer' was een jaarlijks terugkerende concertreeks die tussen 1981 en 1998 plaatsvond in het Duitse München. Hoewel de naam van het festival misschien doet vermoeden dat de programmering vooral op pianomuziek gericht was, traden er talloze grote musici uit de jazz en de klassieke muziek op – en niet alleen pianisten. De concerten vonden gewoonlijk plaats in de Gasteig, de thuishaven van het Münchner Philharmoniker. In 1985 stond jazzkwartet Phalanx op dit festival. Het kwartet bestond uit gitarist James 'Blood' Ulmer, drummer Rashied Ali, tenorsaxofonist George Adams en bassist Sirone. Deze kort bestaande groep, die uit het niets leek te komen en een diepe indruk achterliet, produceerde drie albums in de periode 1986-1988.

Dexter Gordon: Live in '63 & '64 bestaat uit drie concerten, gefilmd in 1963 en 1964 in Nederland, Zwitserland en België. De concerten tonen de klassieke stijl van deze beboplegende met zijn zijdeachtige klank. Deze opnames stammen uit de periode waarin Gordon in Europa woonde. Legendarische musici zoals drummer Art Taylor en pianist Kenny Drew spelen mee op jazzklassiekers als 'Blues Walk', 'A Night In Tunisia' en 'Body And Soul'. De opnames laten Gordon in topvorm zien, en bewijzen waarom hij geroemd wordt als één van de invloedrijkste saxofonisten uit de jazzgeschiedenis. Zowel John Coltrane als Sonny Rollins roemen zijn grote invloed op hun spel!

Twee eersteklas Belgische musici – gitarist Philip Catherine en bassist Jean-Louis Rassinfosse – begeleiden de Amerikaanse jazztrompettist en vocalist Chet Baker bij dit optreden uit 1985 in de grandioze Brussels Jazz Club, gelegen aan de Grote Markt van de Belgische hoofdstad. Het trio speelt onder meer Charlie Mariano’s “Crystal Bells”, het titelnummer van hun goed ontvangen album uit 1983. Andere titels op het programma tijdens dit legendarische concert zijn onder meer “Down” en “How Deep is the Ocean”.

De soepele stem van Dionne Warwick reikt van een groot, diep laag, tot een zacht, breekbaar, helder hoog geluid. Met haar warme stem vertelt ze op elegante maar trefzekere wijze prachtige verhalen. Samen met Burt Bacharach en Hal David werd ze grondlegger van het type popmuziek dat tegenwoordig bekend staat als ‘Middle of the Road’, goed in het gehoor liggende popmuziek die nooit banaal wordt. Zestig van Warwicks nummers bereikten de Amerikaanse hitlijsten en wereldwijd verkocht ze meer dan 100 miljoen albums. Deze prachtige opname uit 1964 toont de zangeres live in 27 Club in het Belgische Knokke: op 23-jarige leeftijd staat ze aan het prille begin van haar indrukwekkende carrière.

Stan Getz behoort tot de allergrootste tenorsaxofonisten ooit en was bekend als 'The Sound' omdat zijn toon bijna hemels mooi was. Zijn belangrijkste bron was Lester Young en werd een bron voor vele anderen terwijl hij zelf nog altijd doorgroeide. Getz kreeg de kans om het vak te leren in veel verschillende belangrijke swing bigbands toen hij nog tiener was door de militaire dienstoproep tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij speelde bij Jack Teagarden (1943) toen hij net 16 was, daarna kon hij invallen bij Stan Kenton (1944-1945), Jimmy Dorsey (1945), en Benny Goodman (1945-1946); hij speelde solo op een paar platen met Goodman. Getz, debuteerde als bandleider op de plaat in juli 1946 met vier titels, werd beroemd toen hij bij Woody Herman's Second Herd (1947-1949) speelde, soleerde (samen met Zoot Sims, Herbie Steward, en Serge Chaloff) op de oorspronkelijke versie van "Four Brothers" en omdat zijn geluid zo goed uitkwam op de ballad 'Early Autumn'. Na zijn vertrek bij Herman, was Getz (behalve enkele uitstapjes naar Jazz at the Philharmonic) de rest van zijn leven zelf de bandleider. Dit programma toont zijn laatste publieke optreden, opgenomen in de Duitse Münchner Philharmoniker op 18 juli 1990. Stan Getz (tenorsaxofoon) wordt begeleid door Kenny Barron (piano), Eddie Del Barrio en Frank Zottoli (synthesizers), Alex Blake (bas) en Terri Lyne Carrington (drums).