TV-gids

jazzahead! in het Duitse Bremen is een internationale beurs, tentoonstelling en festival. Het brengt musici, boekers, agenten, organisatoren, musicologen en muziekliefhebbers samen. Hiermee is het uitgegroeid tot één van de belangrijkste gebeurtenissen op de jazzkalender. In 2022 besteedde jazzahead! bijzondere aandacht aan Canada’s jazzscene en traden er in drie dagen tijd veertig internationale jazzgroepen op. Eén daarvan is het trans-Atlantische samenwerkingsverband van altsaxofonist François Carrier uit Montreal, percussionist Michel Lambert uit Quebec, en bassist John Edwards uit het Verenigd Koninkrijk. Juno Award-winnaar François Carrier en Michel Lambert delen een lange geschiedenis en vormen nu een freejazz-trio met het Britse basfenomeen John Edwards, wiens adembenemende techniek en grenzeloze muzikale verbeeldingskracht de contrabas in staat stellen een nieuwe muzikale rol op te eisen.

Het jaarlijkse jazzahead! in het Duitse Bremen omvat een internationale beurs, tentoonstellingen en een muziekfestival. Het brengt musici, boekers, agenten, organisatoren, musicologen en muziekliefhebbers samen. Hiermee is het uitgegroeid tot één van de belangrijkste gebeurtenissen op de jazzkalender. In 2024 besteedde jazzahead! bijzondere aandacht aan de jazzscene van Nederland en traden er in drie dagen tijd ruim 40 internationale jazzgroepen op. Eén van de acts op jazzahead! 2024 is het twaalftallige Marmoucha Orchestra uit Amsterdam. Samen met de Marokkaanse guembri-virtuoos Mehdi Nasouli presenteert het Marmoucha Orchestra hun levendige project ‘Sonic Bridges’. Marmoucha, opgericht in 2002, heeft altijd het voortouw genomen in projecten die het culturele erfgoed van Noord-Afrika en het Midden-Oosten vieren, met als doel een uiteenlopend scala aan artiesten en publiek met elkaar te verbinden. Mehdi Nasouli voegt zijn dynamische persoonlijkheid en diepe passie voor Marokkaanse muziek toe aan deze samenwerking, waarin Gnawa-tradities en westerse muziektechnieken samenvloeien. Het podium op jazzahead! 2024 stroomt vol met Arin Keshishi (bas, artistiek directeur, arrangeur), Mehdi Nassouli (zang, guembri), Maripepa Contreras (hobo, arrangeur), Tuur Moens (drums), Timothy Banchet (toetsen), Antonio Moreno Glazkov (trompet), Pablo Martinez (trombone), Mohamed Ahaddaf (oud), María Cristina González (fluit), Emad Ghajjou (darbuka), Yishay Aharon Glück (gitaar), en Ahmed Hammou en Khalid Ezzahiri (krakebs, achtergrondzang).

Jazzed Out laat zien dat elke willekeurige locatie als podium gebruikt kan worden. In Jazzed Out worden ongebruikelijke plekken, verspreid over diverse wereldsteden, gebruikt als decor voor korte jazzoptredens. Denk hierbij aan garages, straathoeken, metrowagons en parken. De ongecompliceerde ruwheid van de metropolen smelt samen met de muzikale creaties van verschillende artiesten die op zoek zijn naar het perfecte ‘Urban Podium’. In deze aflevering is Berlijn aan de beurt. Onder meer pianist Wolfert Brederode, gitarist Kurt Rosenwinkel en de Berlijnse band Hyperactive Kid tonen aan dat jazz overal op zijn plaats is.

De Amerikaanse trompettist en zanger Chet Baker (1929-1988) was één van de meest geliefde architecten van de bebop en de cool jazz. Op zijn tiende leerde Baker spelen in de schoolband. Eenmaal in het leger, in 1946, ontdekte hij de bebop. Na zes maanden gevangenis wegens drugsbezit in 1953 vormde Baker zijn eigen kwartet met pianist Russ Freeman. Zijn levenslange drugverslaving dwong Baker ertoe onophoudelijk concerten te geven en plaatopnames te maken. De in Europa zeer geliefde trompettist voegde zich bij Jacques Pelzer (altsaxofoon, dwarsfluit), Luigi Trussardi (bas), Franco Manzecchi (drums) en René Urtreger (piano) voor een optreden in Brussel, België, op 2 mei 1964. Zij speelden Bye Bye Blackbird, Isn't It Romantic, Airegin, Time After Time, en So What. Op 3 september 1979 verscheen Baker op het Kongsberg Jazz Festival in Noorwegen. Daar werd hij begeleid door Wolfgang Lackerschmid (vibrafoon), Michel Graillier (piano), en Jean Louis Rassenfosse (bas) voor uitvoeringen van Blue Train, Softly, As In A Morning Sunrise, Five Years Ago, en Love For Sale.

De in 1987 opgerichte funk-band Seven Eleven mengt jazz, funk, hip hop tot een geheel eigen stijl. De band was in 1990 één van de eerste live acts die samen met rappers op het podium stonden in de vorm van de Brabantse hip hop formatie Dope Posse. Een samenwerking met conservatorium geschoolde blazers bracht bracht de band een overwinning op Camelpop ’93, waarna Seven Eleven verscheidene albums uitbracht en op gerenommeerde podia en festivals stond, zoals het North Sea Jazz Festival. Later werkte de Seven Eleven samen met Amerikaanse funkartiesten en musici als Fred Wesley, Dawn Silva, Jeanette Washington, Louis Johnson. In 2016 stond de formatie in De Pul in Uden met een volledige vertolking van het in 2015 verschenen album ‘Back to the Source’, dat in Londen werd geproduceerd door de van Right Said Fred bekende gitarist Rob Manzoli.

De magere, blinde muzikant Moondog was ruim twee decennia lang geliefd onder New Yorkers als een geliefd, mysterieus en buitenissige straatartiest. In Europa brak hij door als componist en muzikant in de avant-garde scene, waar hij gala-optredens van grote orkesten dirigeerde voor koninklijk publiek. Hij werd geëerd door de groten der aarde, onder wie Charlie Parker, Leonard Bernstein, Steve Reich en Philip Glass. Volgens hen was hij één van de grootste muzikale visionairen van de 20e eeuw. Moondog, die oorspronkelijk Louis T. Hardin heette, maakte dag in dag uit een onveranderlijk deel uit van Manhattans straatbeeld. Ongeacht het weer droeg hij altijd een zelfgemaakte mantel, sandalen, een wapperende cape en een gehoornde Vikinghelm, dit alles vanuit zijn ‘Noorse filosofie’. Tijdens dit optreden staat hij samen met het beroemde London Saxophonique op het podium voor een uiterst excentrieke show.

Gitarist, componist en regisseur Marnix Busstra houdt ervan om grenzen op te zoeken en te overschrijden. Hij reist de wereld af met zijn verschillende jazzbands, speelt zowel gitaar als bouzouki, componeert jazz, schrijft theaternummers, en is één van de drijvende krachten achter de uitbundige theatershows van zijn vrouw Karin Bloemen. Busstra is altijd opzoek naar vernieuwing. Een verfijnde techniek gecombineerd met de creatieve drang om iets nieuws te creëren zorgt ervoor dat zijn muziek zich tot ware kunst ontwikkelt. De gitarist richtte in 2011 de Marnix Busstra Band op. Vergezeld door de getalenteerde pianist Rembrandt Frerichs, de creatieve contrabassist Arnold Dooyeweerd, en de inspirerende drummer Pieter Bast, weet Busstra de horizon van de jazz te verbreden. De composities van Marnix vormen het uitgangspunt van de band. Muzikaal gezien is de band een voortzetting van Marnix’ samenwerkingsverband met de gerenommeerde vibrafonist Mike Mainieri. Het resultaat is een bijzonder ensemblegeluid waarbij de muziek het beste omschreven kan worden als lyrische, veelzijdige jazz, waarin het diepgaande samenspel tussen de muzikanten centraal staat.

Estival Jazz Lugano is een jaarlijks muziekfestival in de open lucht dat vijf dagen lang plaatsvindt in de pittoreske Zwitserse stad Lugano. Sinds 1979 geldt dit muzikale mekka als dé plek waar fans van jazz en internationale muziek aan hun trekken komen. In juli 1996 trad de Amerikaanse saxofonist Wayne Shorter met zijn kwintet op tijdens Estival Jazz Lugano. Met pianist Jim Beard, gitarist David Gilmore, bassist Alphonso Johnson en drummer Rodney van Holmes brengt Shorter zijn publiek onder hypnose.

Thomas Carbou en Patrick Graham lijken op bovenzintuiglijke wijze samen te werken. Hun muziek wisselt spontane improvisaties af met elektronische loops. Braziliaanse en Indiase invloeden zorgen ervoor dat hun muziek zich vaak ontvouwt in dromerige soundscapes en extatische grooves. De heren maken gebruik van een breed scala aan instrumenten, waaronder een aangepaste 8-snarige gitaar, cuatro, bouzouki, cajón, lijsttrommels, berimbau, udu, en metalen percussie. In combinatie met hun hypnotiserende zang en elektronische samples vormt het een uniek geheel. Dit concert is opgenomen in de Bleury Vinyl Bar in Montréal – nabij het Place des Festivals, wereldwijd bekend vanwege het Montréal International Jazz Festival!

Ballake Sissoko is afkomstig uit een lange traditie van Malinese kora-spelers. Hij werkte samen met gerenommeerde musici als Toumani Diabaté en Taj Mahal, en ontmoette de in Frankrijk geboren Vincent Ségal bij toeval. De twee begonnen met enkele jamsessies, maar waren er nog niet helemaal over uit op welke manier er een samenwerking tot stand kon komen. Ségal genoot een westerse klassieke opleiding en speelde al in het Franse Nationale Orkest, maar dit weerhield hem er niet van om zijn comfortzone te verlaten en het geluid van zijn cello te combineren met de kora van Sissoko. Eigenlijk was dit geen grote stap: Ségal groeide op in de Parijse wijk Pigalle, omringd door Afrikaanse migranten die Ségal wegwijs maakten in de Afrikaanse muziek. Het samenspel tussen Sissoko en Ségal levert een bijzonder concert op, waarin jazz gecombineerd wordt met Malinese muziek , maar ook met klassieke invloeden.

Spannende klanken van moderne jazz en improvisatorische muziek, de zoektocht naar nieuwe, moderne composities, verbijsterende geluiden van noise, rock en pop… Ja, PARADOX Tilburg is Meer Dan Jazz! Grens overschrijdend naar onbekende soundscapes van elektronische muziek… Indie artiesten, blues veteranen en jazz supersterren - ze storten allen hun muzikale hart uit op het podium van PARADOX. Van de eerste babystapjes van jonge en lokale talenten tot de meest aangrijpende geluiden van internationale topartiesten. PARADOX Tilburg is de meest intieme jazzclub van Nederland, met een zeer toegewijd en trouw publiek uit alle hoeken van Europa. In het TV programma PARADOX LIVE! proef je een selectie van de beste concerten en hoor je interviews met artiesten uit de hele wereld. Deze aflevering staat garant voor spektakel met muziek van eigen bodem: de getalenteerde Sanne Rambags begeleid door Jeroen van Vliet (piano) en Vincent Courtois (cello).

Populair muziekduo uit Philadelphia, bestaande uit Daryl Hall en John Oates. De band wordt in 1967 opgericht, nadat de mannen eerder al in andere bands zaten. Hun stijl is een mix tussen rock & roll, r&b en pop, wat ze zelf 'rock and soul' noemen. Anderen hebben het ook wel 'blue eyed soul' genoemd.

Elvin Jones is de archetypische moderne jazz muzikant die speelt vanuit instinct en niet vanuit intellect. Dit is de soort muziek dat hij tot in uiterste perfectie gespeeld heeft vanaf zijn dagen met John Coltrane. In zijn huidige “Jazz Machine” speelt hij zij aan zij met twee zeer sterke bandgenoten: Sonny Fortune en Ravi John Coltrane, de zoon van de invloedrijkste tenorsaxofonist ooit.

Saxofonist, singer-songwriter en producer Orlando Julius is een van de grootste helden uit de Nigeriaanse muziek. Na een muzikale kindertijd, waarin hij leerde drummen, fluit- en bugelspelen, vertrok hij op zijn veertiende naar Ibadan, de derde stad van Nigeria en in die tijd het mekka van de Nigeriaanse muziek. Hier leerde hij saxofoon spelen, speelde hij in verschillende bands, ontmoette Bootsy Collins en James Brown en deelde het podium met Fela Kuti en zelfs Louis Armstrong. In de jaren zestig begon Julius met zijn eigen band traditionele Afrikaanse sounds en ritmes te mixen met Amerikaanse pop, soul en r&b. Zijn succes breidde zich uit naar de V.S. waar hij zich in de jaren zeventig vestigde. Hier trad hij op met artiesten als Marvin Gaye, Curtis Mayfield, Gil Scott Heron en Isaac Hayes en werkte hij samen met Hugh Masekela, The Crusaders en Lamont Dozier.

Estival Jazz Lugano is een jaarlijks muziekfestival in de open lucht dat vijf dagen lang plaatsvindt in de pittoreske Zwitserse stad Lugano. Sinds 1979 geldt dit muzikale mekka als dé plek waar fans van jazz en internationale muziek aan hun trekken komen. Op 2 juli 1985 gaf de Amerikaanse stemkunstenaar Bobby McFerrin een solo-optreden op Estival Jazz Lugano. Met zijn unieke vocale percussie, grote emotionele bereik en muzikaliteit liet McFerrin het publiek verbluft achter.

Het publiek van het Canadese Montreal Jazz Festival werd op 3 juli 1982 getrakteerd op een optreden van een ware muzikale vernieuwer: Jaco Pastorius, die de elektrische bas benaderde als een volwaardig solo-instrument. Pastorius’ spel – een combinatie van complexe harmonieën en soepele melodieën, allemaal uitgevoerd met een ongeëvenaarde speeltechniek – heeft de muziekwereld voor altijd veranderd. In dit concert wordt hij begeleid door Peter Erskine (drums), Don Alias (percussie), Othello Molineaux (steeldrums), Bob Mintzer (tenorsaxofoon en basklarinet) en Randy Brecker (trompet en elektronica). Zij spelen “Chicken”, “Donna Lee”, “Mr. Phone Bone” en “Fannie Mae”. Laat deze buitenkans niet aan je voorbijgaan en beleef Jaco Pastorius’ spetterende optreden op het Montreal Jazz Festival van 1982 alsof je er bij bent!

Jazzfestival en conferentie inJazz brengt vraag en aanbod in de Nederlandse jazzscene bij elkaar, helpt artiesten kennis en ervaring te delen én is aanjager van nieuwe ontwikkelingen. Het conferentieprogramma overdag omvat inspirerende panelgesprekken, workshops, netwerkmogelijkheden en diverse presentaties. 's Avonds is het feest met optredens van zowel veelbelovende jonge Nederlandse acts als bekendere namen, die laten zien waar ze voor staan. Eén van de musici op inJazz is Agnes Gosling. Goslings schrijverschap en kwaliteiten als arrangeur zijn tot volle wasdom gekomen. De zangeres is is niet bang zich kwetsbaar op te stellen. Met haar kwartet eert Gosling de akoestische jazztraditie, zonder daarbij de nieuwe klanken en stijlen van de muziek van onze tijd te schuwen.

Spannende klanken van moderne jazz en improvisatorische muziek, de zoektocht naar nieuwe, moderne composities, verbijsterende geluiden van noise, rock en pop… Ja, PARADOX Tilburg is Meer Dan Jazz! Grens overschrijdend naar onbekende soundscapes van elektronische muziek… Indie artiesten, blues veteranen en jazz supersterren - ze storten allen hun muzikale hart uit op het podium van PARADOX. Van de eerste babystapjes van jonge en lokale talenten tot de meest aangrijpende geluiden van internationale topartiesten. PARADOX Tilburg is de meest intieme jazzclub van Nederland, met een zeer toegewijd en trouw publiek uit alle hoeken van Europa. In het TV programma PARADOX LIVE! proef je een selectie van de beste concerten en hoor je interviews met artiesten uit de hele wereld. Deze aflevering staat garant voor spektakel met powerjazzband BRUUT! onder leiding van saxofonist Maarten Hoogenhuis.

Jazz kreeg in de jaren ’20 van de twintigste eeuw vaste voet aan de Letse bodem. Een eeuw later blikt deze documentaire terug op de eerste twee decennia van de jazz in Letland aan de hand van dit boeiende portret van Jack Michalicky, de eerste bekende Letse jazzpianist. Michalicky was van top tot teen muzikant – een getalenteerde violist, die zich ook achter de piano als een vis in het water voelde. De manier waarop de slanke, wendbare vingers van de vindingrijke pianist over de toetsen vlogen was echt miraculeus. Desgewenst speelde de schier onvermoeibare Michalicky lange geïmproviseerde solo’s in de pauzes tussen de sets, terwijl de rest van de band op adem kwam. Deze korte maar interessante documentaire, die deze opmerkelijke musicus in de context van de Europese jazz van de jaren na de eerste wereldoorlog plaatst, is geproduceerd door de Let Mareks Ameriks.

Na een tournee van drie jaar bracht de eigentijdse jazzband Theorem of Joy in april 2018 een gelijknamig debuutalbum uit. Dat kon natuurlijk alleen maar gevierd worden met een groots optreden, dat in juni van dat jaar plaatsvond in Studio de l'Ermitage in Parijs. Bandleden Ellinoa (zang), Thomas Julienne (bas), Thomas St. Laurent (gitaar), Boris Lamerand (viool en altsaxofoon) en Tom Peyron (drums) speelden repertoire van hun nieuwe album. Extra feestelijk aan dit concert is de bijdrage van Les enfants d'Icare: dit Franse strijkensemble van Boris Lamerand en Antoine Delprat (viool), Olive Perusson (altviool) en Octavio Angarita (cello) is helemaal thuis in de jazz. Andere muzikale gasten zijn Maxime Berton (sopraansaxofoon) en Emilie Calmé (fluit en bansuri) die een gulle bijdrage leveren aan dit intieme, maar o zo verrassende concert. Geniet van Theorem of Joy’s spannende mix van rock, free jazz en pop, opgenomen in Studio de l'Ermitage in Parijs!

Jimmy Smith: Live in '69 is een ongelofelijk, 90 minuten durend concert uit 1969, dat werd opgenomen in Parijs. Smith laat zien waarom hij nog steeds de onbedwongen koning van het jazzorgel is in zijn samenspel met zijn oorspronkelijke trio (Eddie McFadden op gitaar en Charlie Crosby op drums). De highlights van deze opname zijn de bluesjams 'Got My Mojo Working' en 'Sonnymoon For Two', de ballads 'Alfie' en 'Satin Doll', en de bijzondere, 23 minuten durende versie van Smiths grote hit 'The Sermon'.

Peter Beets staat sinds jaar en dag bekend als een pianist van wereldklasse. Hij speelde onder andere met jazzgrootheden als Chick Corea, Wynton Marsalis, “Toots” Thielemans, Elvin Jones, George Coleman, Johnny Griffin, Benny Golson en John Clayton. Al vanaf zijn geboorte is Beets omringd door muziek: klassieke muziek via zijn moeder, die werkzaam is als muziekpedagoog, en jazz via zijn vader, die een grote fan was van de muziek van pianist Oscar Peterson en drummer Art Blakey. Hoewel de ouders van Peter Beets weinig vertrouwen stelden in een carrière binnen de muziek, zit de muziek absoluut in het bloed van de familie Beets. Tijdens dit concert treedt Peter op met de wereldberoemde gitarist Kurt Rosenwinkel. Rosenwinkel speelde in zijn carrière, die al ruim vijfentwintig jaar voortduurt, al samen met dynamische collega’s als Brad Mehldau, Brian Blade, Mark Turner, Joshua Redman, en Chris Potter, maar ook met jazzlegendes Joe Henderson, Paul Motian, en Gary Burton. Met zijn ervaring met en kennis over de rijke tradities van jazz drukt Rosenwinkel een onuitwisbaar stempel op de muziek: hij tracht zijn muzikale kunst tot nieuwe hoogtes te verheffen. Geen verrassing dus dat het samenspel van Beets en Rosenwinkel garant staat voor schitterende muziek.

Elk jaar vindt het Jazz en Baie festival plaats in de prachtige baai van Mont Saint-Michel. Vandaag staan twee muzikale zwaargewichten op het podium: saxofonisten Peter King en Steve Grossman. Samen met bassist Duylinh N'Guyen, drummer Stéphane Huchard en pianist Alain Jean-Marie zet het kwintet een fantastisch concert neer. Hoewel de twee saxofonisten een gemiddelde leeftijd van bijna 70 jaar hebben, laten deze jazzgiganten je geloven dat je naar jonge musici luistert – jonge musici met 70 jaar jazzervaring, dat dan weer wel.

In deze onvergetelijke optredens door een aantal van de meest iconische en invloedrijke jazzgitaristen uit de geschiedenis raken we aan de essentie van hun talent. Laat je verbazen door de vlugge vingers van Wes Montgomery in zijn meeslepende uitvoering van “Nica's Dream” in Nederland in 1965, en geniet door de diepe schoonheid van diens spel op “Here's That Rainy Day”, datzelfde jaar opgenomen in Londen. Ervaar de tijdloze stijl van Joe Pass in “You Stepped Out of a Dream” en “You Turned The Tables on Me”, opgenomen in Hannover in 1975. Het samenspel tussen Jim Hall en Atilla Zoller gaat het voorstellingsvermogen te boven in hun uitvoering van “Extensions” in Hannover in 1973. Geniet van Jim Hall’s lyrische solovertolking van “I'm Getting Sentimental Over You” uit 1964. Het volume gaat wat wijder open in Sonny Sharrock’s jazzrockfusion in een opwindende uitvoering van “Peanut", opgenomen in Frankrijk in 1970. Sharrock wordt bijgestaan door fluitist Herbie Mann in een bezielde versie van “Memphis Underground” uit 1969. Dompel jezelf onder in de magie van de jazzgitaar!

Deze opname is een herinnering aan een buitengewoon concert, dat teruggaat naar de tijd dat muziek voor talloze mensen de enige uitdrukking van leven en vrijheid was. Het laat ons de ware persoonlijkheid van LizMcComb zien: meer dan een groots gospel zangeres, ze gelooft in de liefde en wil haar vrijgevigheid met ons delen. Het optreden omvat onder andere een versie van ‘I'm Just a Poor Wayfaring Stranger' voor alle immigranten in deze wereld, gevolgd door haar beroemde nummer ‘Time is Now’.

Pianist Mike del Ferro reist de wereld over op zoek naar nieuwe muzikale invloeden. In 2012 kreeg hij een contract bij Challenge Records voor een serie van maar liefst 12 albums. Hiervoor gebruikt Mike stijlen van over de hele wereld en geeft hier zijn eigen invulling aan. Mike vertrekt in 2012 naar zijn 100e bestemming. Mike vertelt waarom hij reist, wat dit betekent voor hem en zijn muziek, en hoe dit zijn kijk op de wereld heeft veranderd.

Ervaar de wondere wereld van de jazzpiano! In deze verzameling bijzondere concertfragmenten zie je een aantal van de meest iconische en invloedrijke pianisten uit de geschiedenis. Deze compilatie toont de essentie en schoonheid van het spel van legendarische pianisten onder wie Art Tatum, Thelonious Monk en Bud Powell. Laat je verbazen door Oscar Petersons muzikale virtuositeit in de uitvoering van “C-Jam Blues” die zijn trio op 2 mei 1964 speelde in het Deense Holbaek. Laat het sublieme kunstenaarstalent van Art Tatum je betoveren in zijn versie uit 1953 van Antonín Dvořák’s klassieke compositie “Humoresque”. Beleef Thelonious Monks ongrijpbare genialiteit in de uitvoering die zijn kwartet op 4 april 1966 in Polen speelde van zijn klassieker “Round About Midnight”. Ervaar de vrijheid die het spelen in een onregelmatige maatsoort oplevert in het tijdloze “Take Five" van het Dave Brubeck Quartet, live uitgevoerd in Brussel op 10 oktober 1964. Kom op adem bij de lyrische schoonheid van Bud Powell's solo-uitvoering van “Sweet and Lovely” op het Antibes Jazz Festival van 13 juli 1960. Zie hoe jazz en funk samensmelten in Herbie Hancock & The Headhunters' spetterende studio-uitvoering van “Sly”, opgenomen op 6 november 1974 in het Duitse Bremen. De aanstekelijke groove van Horace Silver's “Song for my Father” zoals zijn kwintet dat speelde op het Umbria Jazz Festival van 20 juli 1976 sluit dit programma af. Deze legendarische jazzpianisten beloven je onvergetelijke muzikale avonturen!