TV-gids

YouTube fenomeen, internationaal befaamd, Grammy-genomineerde, introvert, extravert en een droom van elke psychothearapeut. Sia Furler is vele dingen, maar voor alles is ze een opvallende en unieke artiest. Haar emotionele zang en pakkende songwriting kenmerken de van oorsprong Australische Londoner, die na een kort verblijf in LA nu New York als thuisbasis heeft. De laatste jaren heeft Sia in de States snel aan populariteit gewonnen. Na een mond-tot-mond reputatie te hebben opgebouwd als ‘must-see live-act’, heeft haar verleidelijke, atypische talent en verschijning gezorgd voor een alsmaar groeiende aanhang. Dit concert in Sydney is opgenomen in 2009.

In tegenstelling tot veel van zijn collega’s kijkt jazzzanger Gregory Porter ook buiten de jazzwereld! Deze voormalig American Football-speler verruilde zijn sportschoenen voor de microfoon na een schouderblessure. Tijdens een optreden in een Californische jazzclub werd Porter ontdekt door pianist, saxofonist en componist Kamau Kenyatta. Porter deed ervaring op in vele gospelkoren en succesvolle musicals, voordat hij zijn eigen werk ten gehore bracht. Het is een understatement te zeggen dat hij toen beroemd werd: hij bestormde de muziekwereld met de snelheid van een meteoriet! Sindsdien kan niemand meer om hem heen: Porters magnifieke, gepolijste baritonstem tovert elke melodie om tot iets weergaloos. Tijdens deze show vanuit Olympia in Parijs laat Gregory Porter zien wat hij kan!

Het Milt Jackson Jazz Quartet kwam in 1952 voort uit de ritmesectie van Dizzy Gillespie's bigband en liet zich inspireren door klassieke kamermuziek en de bluesy wortels van de jazz. Als het 'Modern Jazz Quartet' genoot het viertal een decennialange carrière die een groot aantal baanbrekende albums opleverde. Na een korte Nederlandse tournee door Rotterdam en Amsterdam trad het Modern Jazz Quartet op 31 maart 1969 op voor de camera's van de Nederlandse publieke omroep in de Singer Concertzaal in Laren. Het goedgeklede en goed op elkaar ingespeelde viertal – Milt Jackson op vibrafoon, John Lewis op piano, Percy Heath op bas en Connie Kay op drums – speelt met de ongeëvenaarde finesse en elegantie die hun handelsmerk was.

Stan Getz behoort tot de allergrootste tenorsaxofonisten ooit en was bekend als 'The Sound' omdat zijn toon bijna hemels mooi was. Zijn belangrijkste bron was Lester Young en werd een bron voor vele anderen terwijl hij zelf nog altijd doorgroeide. Getz kreeg de kans om het vak te leren in veel verschillende belangrijke swing bigbands toen hij nog tiener was door de militaire dienstoproep tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij speelde bij Jack Teagarden (1943) toen hij net 16 was, daarna kon hij invallen bij Stan Kenton (1944-1945), Jimmy Dorsey (1945), en Benny Goodman (1945-1946); hij speelde solo op een paar platen met Goodman. Getz, debuteerde als bandleider op de plaat in juli 1946 met vier titels, werd beroemd toen hij bij Woody Herman's Second Herd (1947-1949) speelde, soleerde (samen met Zoot Sims, Herbie Steward, en Serge Chaloff) op de oorspronkelijke versie van "Four Brothers" en omdat zijn geluid zo goed uitkwam op de ballad 'Early Autumn'. Na zijn vertrek bij Herman, was Getz (behalve enkele uitstapjes naar Jazz at the Philharmonic) de rest van zijn leven zelf de bandleider. Dit programma toont zijn laatste publieke optreden, opgenomen in de Duitse Münchner Philharmoniker op 18 juli 1990. Stan Getz (tenorsaxofoon) wordt begeleid door Kenny Barron (piano), Eddie Del Barrio en Frank Zottoli (synthesizers), Alex Blake (bas) en Terri Lyne Carrington (drums).

Elk jaar vindt het Jazz en Baie festival plaats in de prachtige baai van Mont Saint-Michel. Vandaag staan twee muzikale zwaargewichten op het podium: de Franse jazzmuzikanten Jacky Terrasson en Stéphane Belmondo. Pianist Terrasson en trompettist Belmondo spannen samen voor een bijzonder concert waarin jazz gecombineerd wordt met soul een vleugje Franse chanson. De Frans-Amerikaanse Terrasson houdt ervan de wereld over te reizen om muzikale samenwerkingen aan met anderen, of concerten te geven met zijn eigen trio, kwartet of kwintet. Zijn diepgewortelde vriendschap met Stéphane Belmondo leverde al een reeks briljante optredens en albums op. De ene keer treedt de trompettist op op Terrassons album ‘Gouache’, de andere keer is de pianist de gast op Belmondo’s album ‘Ever After’. Tijdens het Jazz en Baie festival staat het duo op het podium garant voor een waar piano en trompet-avontuur: een absolute aanrader!

De Britse pianist George Shearing genoot internationaal aanzien als instrumentalist, arrangeur en componist. Hij voelde zich evenzeer thuis op het klassieke concertpodium als in een jazzclub. Zijn inventieve, verzordigde jazz was zeer populair. In deze opname uit de Philharmonie in München speelt Shearing in duo met de Canadese contrabassist Neil Swainson. Het repertoire bestond uit eigen werk van Shearing zelf, waaronder ‘Lullaby Of Birdland’ – een bekende standard op het jazzrepertoire.

Pianist Mike del Ferro reist de wereld over op zoek naar nieuwe muzikale invloeden. In 2012 kreeg hij een contract bij Challenge Records voor een serie van maar liefst 12 albums. Hiervoor gebruikt Mike stijlen van over de hele wereld en geeft hier zijn eigen invulling aan. Mike vertrekt in 2012 naar zijn 100e bestemming. Mike vertelt waarom hij reist, wat dit betekent voor hem en zijn muziek, en hoe dit zijn kijk op de wereld heeft veranderd.

Estival Jazz is een jaarlijks jazzfestival dat sinds 1977 plaatsheeft in Lugano, in het Italiaanssprekende deel van Zwitserland. Estival Jazz biedt een opwindende en bijzonder verrassende line-up die zich richt op de muziek van nu. Estival maakt zich sterk voor de schoonheid van verschillende culturen en wil het wederzijds begrip bevorderen. Jon Hendricks is één van de architecten van de ‘vocalese’. Hij vervangt instrumentale passages van bekende jazzopnamen door een gezongen scat. Deze techniek past hij ook toe op Estival Jazz, waar hij een volledige contrabas-solo scattend vertolkt. Hij wordt gezien als één van de belangrijkste vocalisten uit de jazzgeschiedenis.

Het North Sea Jazz Festival staat wereldwijd bekend om de brede programmering, van traditionele New Orleans jazz, swing, bop, free jazz, fusion, avant-garde en elektronische jazz, tot blues, gospel, funk, soul, R&B, hip-hop, world beat en latin. Het driedaagse festival werd oorspronkelijk georganiseerd door Paul Acket, zakenman en jazzliefhebber, die in de jaren ’60 zijn vermogen vergaarde als uitgever van popmuziekbladen. Na de verkoop van zijn bedrijf had Acket zijn handen vrij om het North Sea Jazz Festival op te richten in 1976. De grootste allerartiesten stonden op de bühne in Den Haag en later in Rotterdam, onder wie de legendarische drummer Buddy Rich.

De legendarische Franse rapgroep Ärsenik bestaat uit twee broers, Lino en Calbo. Zij treden op in het Olympia in Parijs ter gelegenheid van de twintigste verjaardag van hun eerste album, 'Quelques gouttes suffisent…'. Het is een uniek concert: Ärsenik heeft veel bijzondere gasten uitgenodigd om voor de allereerste keer het hele album uit te voeren. Het album verkocht ruim 300 duizend exemplaren in Frankrijk en telt nog altijd als klassieker: het staat in de top vijf van beste Franse rapalbums aller tijden. Geniet van Ärseniks optreden in het Olympia in Parijs!

De legendarische freejazz-pianist Burton Greene vestigde zijn naam in het New York City van de jaren '60. Nu speelt hij verrassende, spontane improvisaties in Cafe OTO in Londen.

De Amerikaanse soul- en jazzorganiste Rhoda Scott bouwde het grootste gedeelte van haar carrière op in Frankrijk, waar ze meer erkenning voor haar werk kreeg dan ooit mogelijk was geweest in haar moederland. Dat ze orgel zou gaan spelen was boven alle twijfel verheven. "Het is echt het mooiste instrument wat er is”, zei ze ooit in een interview. “Ik trok gelijk mijn schoenen uit om de pedalen in te drukken.” Dit optreden op het Franse festival Jazz à Vienne is extra bijzonder. Niet alleen vanwege de bijzondere locatie, maar ook doordat Scott het podium deelt met de Amerikaanse gospel- en blueszangeres La Velle. Samen geven zij een prachtig intiem optreden in het Romeinse theater van Vienne.

De harp is een weinig gebruikt instrument in de jazz, zeker in moderne groepen die ook nog gebruikmaken van elektronische effecten. Die combinatie van de harp met meer conventionele jazzinstrumenten en elektronische snufjes maakt het kwartet van Julie Campiche tot een uniek ensemble in de hedendaagse jazzwereld. Deze registratie dateert van 3 augustus 2016 toen de groep optrad tijdens het Hafensommer Festival in Würzburg. Hier improviseerden Campiche en haar companen Leo Fumagalli (saxofoon), Manu Hagmann (bas) en Clemens Kuratle (drums) langdurig op de eigen composities “Onkalo,” “Datstet Dar Nakoneh” en “Flash Info”. Het uitblijven van een volwaardig album maakt deze opname des te waardevoller.

In de late jaren '40 gaf jazzsaxofonist Charlie 'Bird' Parker te kennen de studio in te willen met een klassieke strijkerssectie in plaats van zijn gebruikelijke jazzensembles. Deze wens kwam uit in 1949 en 1950 toen hij twee platen maakte met hobo, harp, strijkerssectie en een jazzritmesectie, uitgebracht als 'Charlie Parker with Strings'. Zo'n 70 jaar later treden saxofonisten Olivier Bogé, Géraldine Laurent, Pierrick Pédron, Thomas de Pourquery en Jaleel Shaw nadrukkelijk in de voetsporen van de jazzlegende: in 2019 traden zij op in de Philharmonie de Paris met het repertoire van de oorspronkelijke albums. Bastien Stil dirigeert Christophe Dal Sasso's nieuwe orkestrale arrangementen in dit genre-overstijgende concert, dat begint met Dal Sasso’s eigen compositie, Ouverture voor vijf saxofoons en orkest.

In de DJAZZ Belgium Sessions, die worden opgenomen in de AED Studios in het Belgische Lint, zien we een aantal van de beste jazzmusici van Europa aan het werk. Deze internationale jazzmusici gunnen ons een inkijkje in hun creatieve proces, waarbij jong talent en gevestigde namen elkaar afwisselen.ert. Saxofonist Ben Sluijs heeft een klassieke opleiding genoten. De muzikant benadert zijn muziek vanuit een puur melodische en harmonische invalshoek: het gaat bij hem niet om krachtpatserij, maar puur om de inhoud. Sluijs’ fascinatie voor jazz groeide sterk na zijn klassieke opleiding, waarna hij lessen nam bij de Amerikaanse saxofonist en fluitist David Liebman in Amerika.

The Jig is een zeven man sterke Amsterdamse funkband die vooral eigen nummers spelen. Echte funkgroepen als deze kom je zelden tegen. Ze staan bekend om hun krachtige, opzwepende liveshows, waarin ze goed geoliede instrumentale grooves spelen met een ware rock 'n' roll attitude. De muziek is bij de tijd en persoonlijk, en voegt elementen van soul, afro, jazz, en rock 'n' roll toe aan de muziek die we kennen van helden als Bootsy Collins, Tower of Power, James Brown, Average White Band en The Meters. De band bestaat uit Willem Pluk op trompet, Jeroen van Genuchten op tenorsaxofoon, Koen Schouten op baritonsaxofoon, Bas Grijmans op toetsen, Martijn Smit op gitaar, Arry Niemantsverdriet op basgitaar, en Niels van Groningen op drums. In 2019 speelde The Jig voor 20 duizend mensen op het bekende Rio das Ostras Jazz & Blues Festival in de Braziliaanse hoofdstad Rio de Janeiro.

In 1988 was Dee Dee Bridgewater één van de eerste grote jazzzangeressen die het Franse jazzfestival Jazz à Ramatuelle met een optreden vereerde. In 2016 lijkt de geschiedenis zich te herhalen als Dee Dee’s dochter China Moses het podium betreedt. China Moses heeft zich ontwikkeld tot een volwassen artiest met een onnavolgbare eigen stijl: haar rotsvaste stem en haar goed getimede swing maken haar een elektrificerende podiumpersoonlijkheid. Na enkele albums gewijd aan de muziek van Dinah Washington en de blues bracht China in 2016 een album met eigen composities uit: ‘Whatever’. Geniet van een heerlijk optreden vol jazz, soul, en hiphop!

Om de release van de film 'Django' te vieren heeft de Parijse club New Morning een tribute georganiseerd aan de legendarische gitarist Django Reinhardt. Een aantal magische composities van de gitarist komen voorbij, gespeeld door de beroemde Stochelo Rosenberg. Met passie en enthousiasme cultiveert Rosenberg de gypsy jazz muziek met zijn fantastische techniek en unieke vibrato, bijgestaan door Hono Winterstein (gitaar), Mathias Levy (viool), Rocky Gresset (gitaar) en Xavier Nikqi (contrabas).

Het Morgenland Festival is een festival dat plaatsvindt in Osnabrueck, Duitsland. Het festival bestaat sinds 2005 en focust zich op de fascinerende muziekcultuur uit het Nabije en Midden-Oosten, met genres van klassiek tot avant-garde, jazz en rock. Buiten muzikale voorstellingen, houdt het festival zich ook bezig met andere kunst, zoals dans en theater. In deze aflevering van het festival zijn de optredens als “Sahil” en het ensemble van “Hewar” extreem energiek en dynamisch. Daarentegen zijn er ook optredens die rustig en kalmerend zijn, zoals bijvoorbeeld het optreden van “The Morgenland Chamber Orchestra”. “The Morgenland Chamber Orchestra” maakt sinds 2009 deel uit van het festival. Duitse muzikanten, in samenwerking met muzikanten uit de landen die op het festival te zien zijn, repeteren nummers die je uiteindelijk kunt zien bij de opening van het Festival.

In mei 2014 vond er aan het Conservatorium van Amsterdam een bijzondere conferentie plaats. Onderwerp van deze bijeenkomst was één van de grootste jazzcomponisten van de vorige eeuw: Duke Ellington. Musicologen en musici die een bijzondere band hebben met Ellington en zijn muziek, onder wie David Schiff (auteur van 'The Ellington Century'), en Harvey Cohen (auteur van 'Duke Ellington’s America'), spraken het publiek toe. Daarnaast vonden er concerten plaats van jazzpianist Matt Cooper, het Calefax Reed Quintet en de Concert Big Band van het Conservatorium o.l.v. David Berger. Ook trad de winnaar van de Boy Edgar Prijs 2013 op: altviolist Oene van Geel voerde zijn 'All Ellington' project uit.

Jazz in Duketown is het grootste gratis jazzfestival in de open lucht dat Nederland rijk is. Jazzfanaten en andere muziekliefhebbers kijken elk jaar reikhalzend uit naar de optredens van de vele internationaal bekende bands. Eén daarvan is in 2019 het in Amsterdam gevestigde instrumentale collectief Jungle by Night. Deze Nederlandse band speelt een mix van verschillende stijlen, geïnspireerd door funk, jazz, dub, rock, en nog veel meer. Jungle by Night bestaat al sinds 2010 en heeft op talloze festivals gestaan. In december van dat jaar traden ze in Parijs op met de voormalige band van Afrobeat-legende Fela Kuti, waar ze werden ontvangen als "de toekomst van de Afrobeat".

De legendarische Afro-Amerikaanse folkzangeres Odetta (1930-2008) weet als geen ander de onmeetbare gevoelens van diep verdriet en angst in muziek te vertalen. De spiritual vertelt het verhaal van de Amerikaanse slavernij, waarbij miljoenen Afrikanen aan hun vaderland werden ontroofd. Spirituals, blues en work songs zijn voor Odetta hét middel om de beproeving van onderdrukking en onrecht tot uitdrukking te brengen. Zelfs tijdens haar optreden in het programma 'Face au Public' uit 1964 maakt ze de melancholische expressie van die periode invoelbaar.

Ervaar de wondere wereld van de jazzpiano! In deze verzameling bijzondere concertfragmenten zie je een aantal van de meest iconische en invloedrijke pianisten uit de geschiedenis. Deze compilatie toont de essentie en schoonheid van het spel van legendarische pianisten onder wie Art Tatum, Thelonious Monk en Bud Powell. Laat je verbazen door Oscar Petersons muzikale virtuositeit in de uitvoering van “C-Jam Blues” die zijn trio op 2 mei 1964 speelde in het Deense Holbaek. Laat het sublieme kunstenaarstalent van Art Tatum je betoveren in zijn versie uit 1953 van Antonín Dvořák’s klassieke compositie “Humoresque”. Beleef Thelonious Monks ongrijpbare genialiteit in de uitvoering die zijn kwartet op 4 april 1966 in Polen speelde van zijn klassieker “Round About Midnight”. Ervaar de vrijheid die het spelen in een onregelmatige maatsoort oplevert in het tijdloze “Take Five" van het Dave Brubeck Quartet, live uitgevoerd in Brussel op 10 oktober 1964. Kom op adem bij de lyrische schoonheid van Bud Powell's solo-uitvoering van “Sweet and Lovely” op het Antibes Jazz Festival van 13 juli 1960. Zie hoe jazz en funk samensmelten in Herbie Hancock & The Headhunters' spetterende studio-uitvoering van “Sly”, opgenomen op 6 november 1974 in het Duitse Bremen. De aanstekelijke groove van Horace Silver's “Song for my Father” zoals zijn kwintet dat speelde op het Umbria Jazz Festival van 20 juli 1976 sluit dit programma af. Deze legendarische jazzpianisten beloven je onvergetelijke muzikale avonturen!