TV-gids

Woody Herman: Live in '64 is een fantastisch concert uit 1964 met een van de beste line-ups van de ‘Swinging Herd’, met onder andere trompettist Bill Chase, trombonist Phil Wilson en de saxofonist Sal Nistico op de voorgrond. De ritmesectie bestaat uit drummer Jake Hanna, bassist Chuck Andrus en pianist Nat Pierce. Woody Herd en zijn 'Swinging Herd' maken er een denderende show van en spelen standards zoals ‘Lonesome Old Town’ en ‘After You’ve Gone’, en nieuwer repertoire zoals ‘Better Git It In Your Soul’ van Charles Mingus.

Net als in 2013 nodigt BoogieBall weer een aantal artiesten van North Sea Jazz Festival uit, maar niet om te zingen of muziek te maken. De artiesten spelen voor één keer dj en laten hun favoriete plaatjes horen. Op de vrijdag, die geheel in het teken staat van funk, staat Sheila E achter de draaitafels. Deze voor een Grammy genomineerde zangeres werkte eerder al samen met mensen als Lionel Richie, George Duke, Ringo Starr, Gloria Estefan, Beyoncé, Kanye West en uiteraard Prince. Na haar set draagt ze het stokje over aan Bootsy Collins, één van de oudste leden van George Clintons Parliament-Funkadelic. In de andere zaal jammen artiesten van North Sea Jazz Festival met elkaar in BIRDsessions. Met als host van de sessie op vrijdag onze eigen Flávio Silva, een Braziliaanse gitarist die al heeft samengewerkt met muzikanten als Cuca Teixeira, Thiago Espirito Santo, Sandro Haick en Ed Motta.

De Amerikaanse soul- en jazzorganiste Rhoda Scott bouwde het grootste gedeelte van haar carrière op in Frankrijk, waar ze meer erkenning voor haar werk kreeg dan ooit mogelijk was geweest in haar moederland. Dat ze orgel zou gaan spelen was boven alle twijfel verheven. "Het is echt het mooiste instrument wat er is”, zei ze ooit in een interview. “Ik trok gelijk mijn schoenen uit om de pedalen in te drukken.” Dit optreden op het Franse festival Jazz à Vienne is extra bijzonder. Niet alleen vanwege de bijzondere locatie, maar ook doordat Scott het podium deelt met de Amerikaanse gospel- en blueszangeres La Velle. Samen geven zij een prachtig intiem optreden in het Romeinse theater van Vienne.

Deze collectie onvergetelijke optredens van de meest iconische en invloedrijke jazz- en popzangers uit de muziekgeschiedenis toont de pure essentie van hun kunst. Geniet van de ongeëvenaarde schoonheid en emotionele diepgang van Chet Baker's vertolking van “Time After Time” en “You Don't Know What Love Is", respectievelijk opgenomen in Brussel in 1964 en in Italië in 1956. Swing mee met Frank Sinatra's onvergetelijke versie van “I've Got You Under My Skin". Laat je van je sokken blazen door Dizzy Gillespie's dynamische uitvoering van “Let Me Outta Here”, live opgenomen in Denemarken in 1970. Beleef de magie van Tony Bennett in zijn indrukwekkende versie van “It Don't Mean A Thing (If It Ain't Got That Swing)” live in de Royal Albert Hall in Londen in 1974. Nat King Cole's uitvoering van “Autumn Leaves” uit 1957 en Louis Armstrong’s swingende “Basin Street Blues” uit 1959 zijn pure verwennerij. Dean Martin’s kenmerkende stemgeluid komt perfect tot zijn recht in de jazz standard “Wrap Your Troubles In Dreams". Laat je oppeppen door Sammy Davis Jr.'s energieke uitvoering van “Too Close For Comfort”. Deze onvergetelijke muzikale momenten zullen je altijd bijblijven!

Ervaar de wondere wereld van de jazzpiano! In deze verzameling bijzondere concertfragmenten zie je een aantal van de meest iconische en invloedrijke pianisten uit de geschiedenis. Deze compilatie toont de essentie en schoonheid van het spel van legendarische pianisten onder wie Art Tatum, Thelonious Monk en Bud Powell. Laat je verbazen door Oscar Petersons muzikale virtuositeit in de uitvoering van “C-Jam Blues” die zijn trio op 2 mei 1964 speelde in het Deense Holbaek. Laat het sublieme kunstenaarstalent van Art Tatum je betoveren in zijn versie uit 1953 van Antonín Dvořák’s klassieke compositie “Humoresque”. Beleef Thelonious Monks ongrijpbare genialiteit in de uitvoering die zijn kwartet op 4 april 1966 in Polen speelde van zijn klassieker “Round About Midnight”. Ervaar de vrijheid die het spelen in een onregelmatige maatsoort oplevert in het tijdloze “Take Five" van het Dave Brubeck Quartet, live uitgevoerd in Brussel op 10 oktober 1964. Kom op adem bij de lyrische schoonheid van Bud Powell's solo-uitvoering van “Sweet and Lovely” op het Antibes Jazz Festival van 13 juli 1960. Zie hoe jazz en funk samensmelten in Herbie Hancock & The Headhunters' spetterende studio-uitvoering van “Sly”, opgenomen op 6 november 1974 in het Duitse Bremen. De aanstekelijke groove van Horace Silver's “Song for my Father” zoals zijn kwintet dat speelde op het Umbria Jazz Festival van 20 juli 1976 sluit dit programma af. Deze legendarische jazzpianisten beloven je onvergetelijke muzikale avonturen!

Under the Surface is de impro-jazzband van drummer Joost Lijbaart, zangeres Sanne Rambags en gitarist Bram Stadhouders. Sanne Rambags, het jongste lid van het trio, is één van de weinige vocalisten van haar generatie die moeiteloos improviseert door haar stem als instrument te gebruiken of door zelfgeschreven poëzie uit te voeren. Joost Lijbaart, bekend van de bands van Yuri Honing, behoort tot de top van de Nederlandse jazz. Gitarist Bram Stadhouders is één van de meest gelauwerde improviserende musici van Europa. Samen hebben deze drie Nederlandse musici – die uit drie verschillende generaties komen – hun eigen 'universele taal' afgebakend binnen het genre. Ze treden op in het Bimhuis in Amsterdam, waar jaarlijks ruim 300 concerten van baanbrekende nationale en internationale musici plaatsvinden.

Spannende klanken van moderne jazz en improvisatorische muziek, de zoektocht naar nieuwe, moderne composities, verbijsterende geluiden van noise, rock en pop… Ja, PARADOX Tilburg is Meer Dan Jazz! Grens overschrijdend naar onbekende soundscapes van elektronische muziek… Indie artiesten, blues veteranen en jazz supersterren - ze storten allen hun muzikale hart uit op het podium van PARADOX. Van de eerste babystapjes van jonge en lokale talenten tot de meest aangrijpende geluiden van internationale topartiesten. PARADOX Tilburg is de meest intieme jazzclub van Nederland, met een zeer toegewijd en trouw publiek uit alle hoeken van Europa. In het TV programma PARADOX LIVE! proef je een selectie van de beste concerten en hoor je interviews met artiesten uit de hele wereld. Deze aflevering staat garant voor spektakel met muziek van eigen bodem: Bertus Borgers & The Young Retro's!

Zangeres Dee Dee Bridgewater heeft al flink wat referenties opgebouwd, maar deze documentaire gerelateerd aan haar cd ‘Red Earth’ overtreft alle verwachtingen. Bridgewater maakt een reis naar Mali, waarbij alle grenzen vervagen. Luisteraars van worldbeat zullen de groove in de muziek herkennen, maar voor Bridgewater was dit de eerste keer dat zij haar eigen ervaringen als Afro-Amerikaanse vrouw terugbrengt naar haar moederland. Het resultaat is een mix van gevoel, visie en muziek.

Antonio Faraò behoort tot de rijke groep getalenteerde Italiaanse jazzpianisten. In 1998 had hij de eer om de prestigieuze Concours Martial Solal award in ontvangst te nemen, uitgereikt door niemand minder dan Herbie Hancock. Sindsdien heeft hij een reputatie opgebouwd als lyrisch en melodisch pianist. Bovendien kreeg hij de mogelijkheid om samen te werken met de top van de Europese en Amerikaanse jazzwereld. Zo leidt hij op zijn album ‘Evan’ een all-stars band met Joe Lovano op tenorsaxofoon. In deze specifieke opname tijdens Jazz à Ramatuelle zien we hem in samenwerking met een andere saxofoonlegende – Dave Liebman, een onmiskenbaar loyale muzikant met een reservoir van maar liefst 40 jaar moderne jazzgeschiedenis. Met verfijnde ballads en een goede groove laten Faraò, Liebman en hun band het mooie Ramatuelle stralen als nooit tevoren.

Estival is een jaarlijks jazzfestival sinds 1977 en vindt plaats in het Italiaanssprekende gedeelte van Zwitserland, in een stad genaamd Lugano. Estival biedt een opwindende en in het bijzonder een verassende line-up zich in het bijzonder richt op de wereld van moderne muziek. Bij Estival staat het promoten van de pracht, de tolerantie en het bestaan tussen verschillende culturen voorop. "The Girl From Ipanema’", zo zou je Astrud Gilberto ook kunnen aanduiden. De Braziliaanse bossanova- en sambazangeres geeft met haar band een geweldig, swingend optreden op Estival Lugano. De band bestaat uit onder andere Marcello Gilberto, David Sacks, Gil Goldstein en Eduardo da Fonseca. Astrud nam in de jaren ’70 haar eerste albums met eigen composities op. Ze heeft nummers opgenomen in heel veel verschillende talen, waaronder het Portugees, Engels, Spaans, Italiaans, Frans, Duits en Japans.

De bijdrage die de Amerikaanse gitarist en producer Nile Rodgers de afgelopen decennia aan de popmuziek heeft geleverd is van onschatbare waarde. Hij werkte mee aan hits van Madonna, David Bowie, Duran Duran en Diana Ross en het is zijn kenmerkende gitaargeluid dat van ‘Get Lucky’ van de Franse dance act Daft Punk de grootste hit van 2013 maakte. De single won drie Grammy Awards en sinds het succes ervan, staat ook het werk van de discogroep van Nile Rodgers, Chic, weer in de spotlights. Singles als ‘Le Freak’ en ‘Good Times’ markeren het geluid van het discotijdperk. Vorig jaar werd er nog een documentaire gemaakt over de gitarist en in maart van dit jaar komt zijn nieuwe single ‘I’ll be There’ uit. Genoeg reden om Nile Rodgers aan het rijtje toe te voegen van artiesten waaraan de tributeband o.l.v. drummer Danny Sahupala een ode brengt in de club.

Jazz in Duketown is het grootste gratis jazzfestival in de open lucht dat Nederland rijk is. Jazzfanaten en andere muziekliefhebbers kijken elk jaar reikhalzend uit naar de optredens van de vele internationaal bekende artiesten. In 2019 is de in Kopenhagen gevestigde Noorse saxofonist Marius Neset één van hen. Hij is internationaal bekend om zijn samenwerkingen met People Are Machines, Kaktusch, JazzKamikaze, en Django Bates' projecten StoRMChaser en Human Chain. Neset behaalde in 2008 zijn masterdiploma aan Rhythmic Music Conservatory in Kopenhagen.

Stan Getz behoort tot de allergrootste tenorsaxofonisten ooit en was bekend als 'The Sound' omdat zijn toon bijna hemels mooi was. Zijn belangrijkste bron was Lester Young en werd een bron voor vele anderen terwijl hij zelf nog altijd doorgroeide. Getz kreeg de kans om het vak te leren in veel verschillende belangrijke swing bigbands toen hij nog tiener was door de militaire dienstoproep tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij speelde bij Jack Teagarden (1943) toen hij net 16 was, daarna kon hij invallen bij Stan Kenton (1944-1945), Jimmy Dorsey (1945), en Benny Goodman (1945-1946); hij speelde solo op een paar platen met Goodman. Getz, debuteerde als bandleider op de plaat in juli 1946 met vier titels, werd beroemd toen hij bij Woody Herman's Second Herd (1947-1949) speelde, soleerde (samen met Zoot Sims, Herbie Steward, en Serge Chaloff) op de oorspronkelijke versie van "Four Brothers" en omdat zijn geluid zo goed uitkwam op de ballad 'Early Autumn'. Na zijn vertrek bij Herman, was Getz (behalve enkele uitstapjes naar Jazz at the Philharmonic) de rest van zijn leven zelf de bandleider. Dit programma toont zijn laatste publieke optreden, opgenomen in de Duitse Münchner Philharmoniker op 18 juli 1990. Stan Getz (tenorsaxofoon) wordt begeleid door Kenny Barron (piano), Eddie Del Barrio en Frank Zottoli (synthesizers), Alex Blake (bas) en Terri Lyne Carrington (drums).

Het North Sea Jazz Festival is het grootste overdekte muziekfestival ter wereld, internationaal bekend als festival waar het verleden, heden en de toekomst van de jazz aan bod komen in drie dagen tijd. Behalve een flinke dosis jazz worden ook andere genres geprogrammeerd, waaronder blues, soul, funk, en hiphop. In 1979 gaf de Amerikaanse zangeres Ella Fitzgerald een onvergetelijk optreden op het North Sea Jazz Festival in Den Haag. Fitzgerald, die geroemd werd om haar zuivere toon, perfecte verstaanbaarheid, fantastische, woordeloze improvisaties en ongeëvenaard arbeidsethos, had de avond tevoren op het Montreux Jazz Festival een livealbum met het Count Basie Orchestra opgenomen. Op het programma staan enkele nummers die ze zelden zong, waaronder Make Me Rainbows, Some Other Spring, Dindi, en Theme from Love Boat.

De Brussels Jazz Club was tot de nok toe gevuld met zowel publiek als leden van de Maynard Ferguson Big Band toen deze daar optrad in de winter van 1980. Vanaf de eerste noten van “Birdland,” de Weather Report-hit waarmee het concert geopend wordt, tot aan de laatste noten van “Gonna Fly Now” die het concert afsluit is de wederzijdse bewondering tussen Ferguson en zijn bandleden merkbaar.

‘Jazz en Baie’, een karakteristiek gitaargeluid, en de prachtige bariton van Big Daddy Wilson vormen de perfecte ingrediënten voor een emotioneel en melancholisch bluesconcert. Als jonge soldaat had Wilson nog nooit een bluesconcert gezien, tot hij in het Duitse Bremen een jazzclub binnenstapte. Dit was een ware openbaring: vanaf dat moment besloot Wilson om zich helemaal onder te dompelen in de bluesmuziek. Enkele decennia en een aantal studioalbums later wordt Big Daddy Wilson beschouwd als één van de grootste hedendaagse blues-muzikanten, die met zijn baritonstem nostalgische verhalen over zijn geboorteland vertelt. Zijn album ‘I’m Your Man’ bracht hem zijn eerste grote internationale succes. De charismatische zanger combineert soul, funk, country en gospel met blues, zonder dat hij zijn roots en jeugdherinneringen uit het oog verliest.

‘The legend of the groove’ is een documentairereeks gewijd aan musici die een duidelijke invloed hebben gehad op de hedendaagse muziek, zoals hiphop, soul, rhythm 'n blues, maar ook op de loop van de geschiedenis. Met hun visie en lef hebben deze musici de muziek tussen de late jaren vijftig en nu radicaal veranderd. Soms zijn ze onbekend bij het grote publiek, maar allemaal kunnen ze gezien worden als belangrijke inspiratiebronnen voor de grote artiesten van onze tijd, zoals Prince, Erykah Badu, Janis Joplin en Jimi Hendrix.

Het publiek van het Canadese Montreal Jazz Festival werd op 3 juli 1982 getrakteerd op een optreden van een ware muzikale vernieuwer: Jaco Pastorius, die de elektrische bas benaderde als een volwaardig solo-instrument. Pastorius’ spel – een combinatie van complexe harmonieën en soepele melodieën, allemaal uitgevoerd met een ongeëvenaarde speeltechniek – heeft de muziekwereld voor altijd veranderd. In dit concert wordt hij begeleid door Peter Erskine (drums), Don Alias (percussie), Othello Molineaux (steeldrums), Bob Mintzer (tenorsaxofoon en basklarinet) en Randy Brecker (trompet en elektronica). Zij spelen “Chicken”, “Donna Lee”, “Mr. Phone Bone” en “Fannie Mae”. Laat deze buitenkans niet aan je voorbijgaan en beleef Jaco Pastorius’ spetterende optreden op het Montreal Jazz Festival van 1982 alsof je er bij bent!