TV-gids

Al sinds 1994 komen er talloze musici, boekingsagenten, persbureaus en mediabedrijven van over de hele wereld af op de 'wereldmuziektentoonstelling' World Music Expo (WOMEX). Deze muziekbeurs is door de jaren heen neergestreken in verschillende Europese steden, waaronder Berlijn, Brussel, Marseille, Stockholm, Sevilla, Cardiff en Boedapest. In 2018 vond WOMEX plaats in Las Palmas op Gran Canaria. Eén van de deelnemers was de Bosnisch-Zwitserse accordeonist Mario Batkovic, die alle klankmogelijkheden verkent die zijn instrument rijk is. Hij zet in op een wederkerige, symbiotische relatie met zijn instrument, zonder gebruik van elektronische effecten of loops. Batkovic's symfonische blik op het instrument is uniek: uitdagend, hypnotiserend en van grootse klasse.

Jazzahead! in het Duitse Bremen is een internationale beurs, tentoonstelling en festival. Het brengt musici, boekers, agenten, organisatoren, musicologen en muziekliefhebbers samen. Hiermee is het uitgegroeid tot één van de belangrijkste gebeurtenissen op de jazzkalender. Wegens COVID-19 werd tijdens editie 2021 slechts de helft van alle optredens daadwerkelijk opgenomen in Bremen. Eén van de vele groepen die optreden op jazzahead! is het Nefertiti Quartet. Deze band, die zijn naam ontleent aan een compositie van Wayne Shorter, is in 2013 in de Franse hoofdstad opgericht door pianist Delphine Deau, aan het Conservatoire à rayonnement régional de Paris. Zij wordt terzijde gestaan door saxofonist Camille Maussion, contrabassist Pedro Ivo Ferreira en drummer Pierre Demange.

Jazzahead! in het Duitse Bremen is een internationale beurs, tentoonstelling en festival. Het brengt musici, boekers, agenten, organisatoren, musicologen en muziekliefhebbers samen. Hiermee is het uitgegroeid tot één van de belangrijkste gebeurtenissen op de jazzkalender. Wegens COVID-19 werd tijdens editie 2021 slechts de helft van alle optredens daadwerkelijk opgenomen in Bremen. De overige geplande optredens werden opgenomen door de artiesten zelf op locaties van hun eigen keuze. Eén van de vele musici die optreden op jazzahead! is de Amerikaanse jazzpianist, componist en 'Steinway Artist' Connie Han. Zij werd meermaals vergeleken met legendarische jazzpianisten als McCoy Tyner en Hank Jones, hoewel haar muzikale richting dichter ligt bij die van de 'Young Lions' uit de jazz van de late jaren '80, destijds aangevoerd door mensen als trompettist Wynton en saxofonist Branford Marsalis, toetsenist Kenny Kirkland, en drummer Jeff “Tain” Watts. Connie Han speelt een solorecital op jazzahead! 2021.

In luttele jaren is de naam van de jonge trompettist Christian Scott synoniem komen te staan voor de nieuwe generatie jazzmusici. Niet alleen trekt hij een breder publiek, deze grenzenverlegger daagt onophoudelijk de jazztraditie uit. Op zijn 33e is Christian Scott een gevestigd fenomeen. Met elk nieuw album lijkt hij nog vastbeslotener om de regels van de jazz op te rekken tot het breekpunt met zijn eigen, avantgardistische aanpak. Met zijn concert in La Coopérative de Mai in 2018 vierde Christian Scott 100 jaar jazz met zijn programma “The Centennial Trilogy”. Geniet van dit unieke optreden vanuit een intiem theater, opgenomen in 4K!

Noem de naam van John Coltrane en je ontlokt zelfs de meest oppervlakkige jazzliefhebber een geëmotioneerde reactie. Dexter Gordon was een geweldige saxofonist. Miles Davis was geniaal. Maar Coltrane? Die stond bovenaan, deze visionaire onderzoeker, deze heilige! Zijn levensverhaal was weinig opzienbarend. Zeker, hij was enige tijd aan de heroïne, en een ruzie met Miles Davis liep uit de hand, maar na hij zijn ‘spirituele ontwaking’ ten tijde van zijn album 'A Love Supreme' (1965) telde voor hem enkel de muziek. Deze uitzending van Coltranes concert op het Belgische jazzfestival van Comblain-la-Tour in 1965 toont ons Trane's klassieke kwartet met Elvin Jones (drums), Jimmy Garrison (bas) en McCoy Tyner (piano).

Mizikopéyi is de eerste West-Indische Caribische bigband die zich waagt aan een combinatie van muziek van het eiland Martinique en Guadeloupe. Mizikopéyi vertaalt de genres Zouk, beguine, mazurka en kompa tot jazzy bigbandmuziek. Met de uit Martinique afkomstige zanger Tony Chasseur legt Mizikopéyi een muzikale reis af langs het hele spectrum van diens culturele erfgoed. Deze succesvolle samenwerking berust op de enorme muzikaliteit van de muzikanten, hun traditionele en populaire melodieën en ritmes uit de Antilliaanse en Afro-Caribische muziek, en de harmonieën van de koperblazers, die gevoed worden door New Orleans-traditie.

Misha Mengelberg, het vergeten is begonnen. Hij wacht op een taxi die hij niet gebeld heeft om naar een optreden te gaan dat niet plaats zal vinden. Een film van Cherry Duyns waarin hij pianist Misha Mengelberg volgt tijdens zijn laatste buitenlandse tournee met zijn ensemble ICP (Instant Composers Pool). Bandleider, componist en pianist Misha Mengelberg viel een aantal jaren geleden ten prooi aan dementie. Cherry Duyns volgt dit icoon van de Europese jazz tijdens een week van optredens in de Londense jazzclub Vortex, wat gezien zijn verslechterende toestand zeker zijn laatste buitenlandse optreden zal zijn. De bandleden maken zich op voor het lang uitgestelde afscheid van Mengelberg, met wie ze decennia hebben samengespeeld. Muziek maken is als ademhalen voor Mengelberg, maar nu hij op voet van oorlog leeft met zijn brein, rijst de vraag hoe lang hij nog kan spelen met zijn ensemble ICP (Instant Composers Pool). Duyns vraagt het voorzichtig aan de bandleden: moet hij niet tegen zichzelf in bescherming worden genomen? Nee, antwoordt er één resoluut. Dat Mengelberg ondanks zijn ziekte nog altijd met het ensemble op het podium staat, past in zijn esthetiek waarin iedereen mee mag doen. Hij houdt immers van verwarring en gekte. Mengelberg heeft in heldere momenten nog steeds een ongezouten mening over mede-componisten als John Cage ('tamelijk vijandige muziek') en Chopin ('ijzingwekkend saai en vervelend'). En in een speels moment gebruikt hij zijn wandelstok om de piano te bespelen. Toch rijst de onontkoombare vraag of het ensemble wel kan voortbestaan zonder hem als spil.

In de DJAZZ.tv Belgium Sessions, die worden opgenomen in de AED Studios in het Belgische Lint, zien we een aantal van de beste jazzmusici van Europa aan het werk. Deze internationale jazzmusici gunnen ons een inkijkje in hun creatieve proces, waarbij jong talent en gevestigde namen elkaar afwisselen. Neem bijvoorbeeld dit bijzondere optreden van het trio Massot/Florizoone/Horbaczewski. Dit avontuurlijke drietal zoekt de grenzen op van jazz, folk en klassieke muziek. De klank van hun instrumenten stemt met elkaar overeen: de accordeon, tuba en cello hebben een rijk geluid en een breed register. Als de muzikanten improviseren ontlokken ze de meest vreemde en waanzinnige, maar ook ontroerende klanken uit hun instrumenten, waardoor een uiterst unieke sfeer ontstaat.

Veel composities van de hand van Chick Corea staan inmiddels te boek als jazz standard. Corea, die in de late jaren '60 deel uitmaakte van de band van Miles Davis, stond daarmee aan de wieg van de elektrische jazz fusion-beweging. In de jaren ’70 vormde Corea de legendarische jazz fusion-band Return to Forever. Samen met Herbie Hancock, McCoy Tyner en Keith Jarrett wordt hij gezien als één van de grootste moderne jazzpianisten. In de loop van zijn carrière heeft Chick Corea talloze samenwerkingen opgezet met muzikanten uit allerlei verschillende muzikale stijlen. Deze uitzending combineert drie optredens waar het immense talent van Chick Corea vanaf spat.

De legendarische Afro-Amerikaanse folkzangeres Odetta (1930-2008) weet als geen ander de onmeetbare gevoelens van diep verdriet en angst in muziek te vertalen. De spiritual vertelt het verhaal van de Amerikaanse slavernij, waarbij miljoenen Afrikanen aan hun vaderland werden ontroofd. Spirituals, blues en work songs zijn voor Odetta hét middel om de beproeving van onderdrukking en onrecht tot uitdrukking te brengen. Zelfs tijdens haar optreden in het programma 'Face au Public' uit 1964 maakt ze de melancholische expressie van die periode invoelbaar.

Deze opname van het Robert Rook Trio vanuit het Bimhuis Amsterdam is buitengewoon. Robert Rook speelt op piano, Thomas Winther Andersen op contrabas en Dick Verbeeck op drums. Hein van de Geyn zei over deze opname: "Robert Rook met zijn trio laat zo veel zien: elegant lyriek, intense grooves, avontuurlijke improvisatie en interactie. Het niveau waarop gemusiceerd wordt, en bovenal hoe naar elkaar geluisterd wordt is adembenemend".

Under the Surface is de impro-jazzband van drummer Joost Lijbaart, zangeres Sanne Rambags en gitarist Bram Stadhouders. Sanne Rambags, het jongste lid van het trio, is één van de weinige vocalisten van haar generatie die moeiteloos improviseert door haar stem als instrument te gebruiken of door zelfgeschreven poëzie uit te voeren. Joost Lijbaart, bekend van de bands van Yuri Honing, behoort tot de top van de Nederlandse jazz. Gitarist Bram Stadhouders is één van de meest gelauwerde improviserende musici van Europa. Samen hebben deze drie Nederlandse musici – die uit drie verschillende generaties komen – hun eigen 'universele taal' afgebakend binnen het genre. Ze treden op in het Bimhuis in Amsterdam, waar jaarlijks ruim 300 concerten van baanbrekende nationale en internationale musici plaatsvinden.

10 jaar Sven Hammond. Dat moet gevierd worden! Op 5 februari 2016 stond Het Paard van Troje in Den Haag daarom in het teken van dit geweldige jubileumfeest. Naast Sven Hammond zal een rij illustere gasten de avond opluisteren: Jett Rebel, Spike (Di-Rect), Robin Piso (DeWolff) en Orgel Vreten. Met albums als The Marmalade Sessions (2009) en The Apple Field (2011) trok de Haagse groep – toen nog Sven Hammond Soul geheten – direct alle aandacht naar zich toe. 2014 was het jaar van verandering, van muzikaal kleur bekennen op The Usual Suspects. Onder de ingekorte naam Sven Hammond en bij platenlabel Caroline bracht het vijftal een jaar later opvolger IV uit. Beide albums, die vol zompige blues, soul en rock staan, werden uitstekend ontvangen. Ook als liveband maakte de groep snel school. De afgelopen jaren speelde Sven Hammond op festivalpodia en in het clubcircuit in zowel binnen- als buitenland.

De Texaanse pianist Sammy Price (1908-1992) verwerkte allerlei invloeden in zijn spel: van blues en boogiewoogie tot swing en jump blues. Hij begon in Dallas als zanger en danser bij het orkest van Alphonso Trents orkest, waarna hij in Kansas zijn eigen Texas Bluesicians vormde. Eind jaren ’30 werd hij huispianist bij platenlabel Decca, waar hij sterren als Sister Rosetta Tharpe en Trixie Smith mocht begeleiden. In deze opname uit 1958 speelt Sammy Price met zijn band op het jazzfestival van Comblain-La-Tour.

Myles Sanko begon zijn carrière zingend en rappend naast dj’s in verschillende clubs. Hij was leadzanger van de funky soul- en improvband Bijoumiyo. Tegenwoordig is hij bandlid van Speedometer, een retro-funkband die wereldwijd optreedt en toerde met James Browns souldiva Martha High. Myles laat zich vooral inspireren door grote soulartiesten als Bill Withers, Otis Redding, Al Green en James Brown. De stijl van deze artiesten zie je dan ook terug in Myles’ debuut, de ep Born in Black & White die in 2013 verscheen en hem – wellicht ook door zijn luisteraars online mee te laten beslissen over de inhoud van de ep – meteen een vaste fanbase opleverde.

Het North Sea Jazz Festival staat wereldwijd bekend om de brede programmering, van traditionele New Orleans jazz, swing, bop, free jazz, fusion, avant-garde en elektronische jazz, tot blues, gospel, funk, soul, R&B, hip-hop, world beat en latin. Het driedaagse festival werd oorspronkelijk georganiseerd door Paul Acket, zakenman en jazzliefhebber, die in de jaren ’60 zijn vermogen vergaarde als uitgever van popmuziekbladen. Na de verkoop van zijn bedrijf had Acket zijn handen vrij om het North Sea Jazz Festival op te richten in 1976. De grootste allerartiesten stonden op de bühne in Den Haag en later in Rotterdam, onder wie de wereldberoemde jazzmuzikant Ray Charles.

Het publiek van het Canadese Montreal Jazz Festival werd op 3 juli 1982 getrakteerd op een optreden van een ware muzikale vernieuwer: Jaco Pastorius, die de elektrische bas benaderde als een volwaardig solo-instrument. Pastorius’ spel – een combinatie van complexe harmonieën en soepele melodieën, allemaal uitgevoerd met een ongeëvenaarde speeltechniek – heeft de muziekwereld voor altijd veranderd. In dit concert wordt hij begeleid door Peter Erskine (drums), Don Alias (percussie), Othello Molineaux (steeldrums), Bob Mintzer (tenorsaxofoon en basklarinet) en Randy Brecker (trompet en elektronica). Zij spelen “Chicken”, “Donna Lee”, “Mr. Phone Bone” en “Fannie Mae”. Laat deze buitenkans niet aan je voorbijgaan en beleef Jaco Pastorius’ spetterende optreden op het Montreal Jazz Festival van 1982 alsof je er bij bent!

Montréals eigen jazzband SHPIK speelt gewaagde, impressionistische muziek, die is geïnspireerd op jazz, natuur, en film. Bij SHPIK hoor je de grootsheid van de natuur, terwijl de muziek balanceert tussen het immense en het minuscule. Hun eerste album biedt een complexe, geestdriftige muzikale reis die de reflectie niet schuwt. Deze band van pianist en componist Arnaud Spick-Saucier, bassist Etienne Dextraze, drummer Philippe Lussier-Baillargeon en saxofonist/fluitist Alex Dodier treedt op op de belangrijke jazzfestivals, waaronder het Festival International de Jazz de Montréal. Met effectpedalen en geslaagde poëzie verleent deze buitengewone band de muziek een nieuwe frisheid: gun jezelf de kennismaking met SHPIK!

Spannende klanken van moderne jazz en improvisatorische muziek, de zoektocht naar nieuwe, moderne composities, verbijsterende geluiden van noise, rock en pop… Ja, PARADOX Tilburg is Meer Dan Jazz! Grens overschrijdend naar onbekende soundscapes van elektronische muziek… Indie artiesten, blues veteranen en jazz supersterren - ze storten allen hun muzikale hart uit op het podium van PARADOX. Van de eerste babystapjes van jonge en lokale talenten tot de meest aangrijpende geluiden van internationale topartiesten. PARADOX Tilburg is de meest intieme jazzclub van Nederland, met een zeer toegewijd en trouw publiek uit alle hoeken van Europa. In het TV programma PARADOX LIVE! proef je een selectie van de beste concerten en hoor je interviews met artiesten uit de hele wereld. Deze aflevering staat garant voor spektakel met muziek van Zwitserse bodem: de internationaal geroemde jazz band VEIN speelt samen met saxofonist Greg Osby.

In 1971 reisde de cameracrew van de westernserie 'Gunsmoke' uit Hollywood af naar de Pacific Northwest om daar een tournee van de grote bluesmusici Muddy Waters, Big Joe Turner, Big Mama Thornton en George “Harmonica” Smith te filmen. Deze documentaire toont verschillende hoogtepunten van hun optredens aan de University of Oregon, gevolgd door interviews en beeldmateriaal van de musici op reis.

Na een tournee van drie jaar bracht de eigentijdse jazzband Theorem of Joy in april 2018 een gelijknamig debuutalbum uit. Dat kon natuurlijk alleen maar gevierd worden met een groots optreden, dat in juni van dat jaar plaatsvond in Studio de l'Ermitage in Parijs. Bandleden Ellinoa (zang), Thomas Julienne (bas), Thomas St. Laurent (gitaar), Boris Lamerand (viool en altsaxofoon) en Tom Peyron (drums) speelden repertoire van hun nieuwe album. Extra feestelijk aan dit concert is de bijdrage van Les enfants d'Icare: dit Franse strijkensemble van Boris Lamerand en Antoine Delprat (viool), Olive Perusson (altviool) en Octavio Angarita (cello) is helemaal thuis in de jazz. Andere muzikale gasten zijn Maxime Berton (sopraansaxofoon) en Emilie Calmé (fluit en bansuri) die een gulle bijdrage leveren aan dit intieme, maar o zo verrassende concert. Geniet van Theorem of Joy’s spannende mix van rock, free jazz en pop, opgenomen in Studio de l'Ermitage in Parijs!

De gekoesterde composities van gitarist Django Reinhardt, de oervader van de gipsy jazz, staan in het collectieve geheugen gegrift. Hoewel Reinhardt twee vingers miste aan zijn linkerhand was zijn vingervlugheid ongeëvenaard. Gitarist Stochelo Rosenberg en pianist Peter Beets smaken nu het genoegen om Django’s muziek te laten herleven in hun aanstekelijke improvisaties.

De bijdrage die de Amerikaanse gitarist en producer Nile Rodgers de afgelopen decennia aan de popmuziek heeft geleverd is van onschatbare waarde. Hij werkte mee aan hits van Madonna, David Bowie, Duran Duran en Diana Ross en het is zijn kenmerkende gitaargeluid dat van ‘Get Lucky’ van de Franse dance act Daft Punk de grootste hit van 2013 maakte. De single won drie Grammy Awards en sinds het succes ervan, staat ook het werk van de discogroep van Nile Rodgers, Chic, weer in de spotlights. Singles als ‘Le Freak’ en ‘Good Times’ markeren het geluid van het discotijdperk. Vorig jaar werd er nog een documentaire gemaakt over de gitarist en in maart van dit jaar komt zijn nieuwe single ‘I’ll be There’ uit. Genoeg reden om Nile Rodgers aan het rijtje toe te voegen van artiesten waaraan de tributeband o.l.v. drummer Danny Sahupala een ode brengt in de club.