TV-gids

Al sinds 1994 komen er talloze musici, boekingsagenten, persbureaus en mediabedrijven van over de hele wereld af op de 'wereldmuziektentoonstelling' World Music Expo (WOMEX). Deze muziekbeurs is door de jaren heen neergestreken in verschillende Europese steden, waaronder Berlijn, Brussel, Marseille, Stockholm, Sevilla, Cardiff en Boedapest. In 2018 vond WOMEX plaats in Las Palmas op Gran Canaria. Eén van de deelnemers was The Garifuna Collective. Deze jonge en oude musici uit het Caribisch gebied houden de nalatenschap van Andy Palacio springlevend: Palacio bracht de Belizaanse muziek onder de aandacht van een wereldpubliek, en inspireerde bovendien generaties Belizaanse musici om hun eigen achtergrond te leren kennen. Een bijzondere troef van The Garifuna Collective zijn de Umalali-zangeressen. Zij vieren de diepe wortels van de Garifuna muziek onder begeleiding van de kenmerkende klank van twee traditionele Garifuna-troms – de primero en de segunda – en maracas, schildpadschilden, ezelskaken, maar ook groovy bassen en akoestische en elektrische gitaren.

In het kader van het Internationaal Gitaarfestival Luik 1995 vond in het Koninklijk Conservatorium Luik een ‘zigeunernacht’ plaats. Bij deze gelegenheid bracht het trio en kwintet van Raphaël Faÿs een muzikaal eerbetoon aan de Belgische Sinti-gitarist Django Reinhardt. Raphaël Faÿs (sologitaar), Pierre Blanchard (viool), Daniel Manzanas (gitaar), Pablo Gilabert (bas) en Miguel Sanchez (percussie) spelen Reinhardts bekendste gipsyjazz-hits, waaronder ‘It Had To Be You’, ‘How High The Moon’, ‘Sweet Georgia Brown’ en ‘Minor Swing’. Geniet van Raphaël Faÿs’ eigentijdse kijk op het lichte snarenspel en de onweerstaanbare ritmes van Django Reinhardts ‘jazz manouche’!

In 1956 gaf Duke Ellington met zijn orkest een legendarisch optreden op het Newport Jazz Festival. Het succes dat Ellington als gevolg van dat optreden ervaarde zou nog tot zijn dood in 1974 duren. In het jaar voor zijn dood verscheen Ellington wederom op het Newport Jazz Festival, ditmaal gehouden in Brussel. Tenorsaxofonist Paul Gonsalves, die met zijn solo op “Diminuendo and Crescendo in Blue” in 1956 hoge ogen gooide, is hier nog altijd van de partij, evenals oude rotten Russell Procope (clarinet en altsax) en Harry Carney (baritonsax).

Spannende klanken van moderne jazz en improvisatorische muziek, de zoektocht naar nieuwe, moderne composities, verbijsterende geluiden van noise, rock en pop… Ja, PARADOX Tilburg is Meer Dan Jazz! Grens overschrijdend naar onbekende soundscapes van elektronische muziek… Indie artiesten, blues veteranen en jazz supersterren - ze storten allen hun muzikale hart uit op het podium van PARADOX. Van de eerste babystapjes van jonge en lokale talenten tot de meest aangrijpende geluiden van internationale topartiesten. PARADOX Tilburg is de meest intieme jazzclub van Nederland, met een zeer toegewijd en trouw publiek uit alle hoeken van Europa. In het TV programma PARADOX LIVE proef je een selectie van de beste concerten en hoor je interviews met artiesten uit de hele wereld.

'Chet Baker Quintet: Live in '64' toont een geweldig concert van één van de belangrijkste vertolkers van de cool jazz uit de jaren '50. Chet Baker ontwikkelde een ingehouden, intieme speelstijl. Bovendien trokken zijn fotogenieke uitstraling en zijn sensuele zang de aandacht van publiek dat eerder weinig met jazz ophad. Helaas zat zijn drugsverslaving zijn carrière in de weg. In deze uitzending zien we een indrukwekkend optreden uit 1964 vanuit een Belgische televisiestudio met een kwartet met daarin saxofonist Jacques Pelzer, pianist René Urtreger, en bassist Luigi Trussardi. De heren spelen onder meer Miles Davis' klassieker ‘So What’, en de jazzstandard ‘Time After Time’, waarin Chet zijn 'cool jazz' zangstem laat horen. Een klassieker!

Sinds de eerste keer dat rietblazer Émile Parisien optrad op Jazz à Ramatuelle in 2010 heeft de muzikant definitief zijn naam gevestigd als één van de meest getalenteerde muzikanten van zijn generatie. Op zijn lievelingsinstrument, de sopraansaxofoon, ontwikkelde hij een ongeëvenaarde lyrische stijl. In 2016 verscheen hij op Jazz à Ramatuelle met de Duitse pianist Joachim Kühn (*1944) en de legendarische multi-instrumentalist Michel Portal (*1935). De vitale tachtiger Portal is een intrigerende saxofonist, klarinettist en bandoneonist: een ware muzikale avonturier, die jazz, klassieke muziek en filmmuziek met elkaar vermengt. Samen met gitarist Manu Codjia, bassist Simon Tailleu en drummer Mario Costa vormen zij het Émile Parisien Sextet, dat de sterren van de hemel speelt op Jazz à Ramatuelle 2016.

De term ‘jam session’ stamt uit de jaren ’20, toen witte en zwarte muzikanten na hun betaalde optredens een rokerige kroeg opzochten om de jazz te spelen waar ze in hun ‘Paul Whiteman’-stijl bands de kans niet toe kregen. Een vaste bezoeker en deelnemer aan deze sessies was de populaire vocalist Bing Crosby. Men zei ‘he was jammin’ the beat’, omdat hij op de eerste en derde tel van de maat klapte in plaats van de in de jazz gebruikelijke tweede en vierde tel. DJAZZ geeft nu dit ‘jamming’ een 21e-eeuwse dimensie met ‘Seine Sessions’. Het neusje van de zalm uit de Parijse jazz-, soul-, blues-, gipsy- en funkscène treedt op in het legendarische clubrestaurant Le Resevoir. Belangrijk om te weten: de artiesten speelden nooit eerder met elkaar op hetzelfde podium! Tijdens deze aflevering, 'World Music', gepresenteerd door Eddy King, staan unieke optredens en interviews centraal van onder andere Teófilo Chantre, Tiwitine en Kinsy Ray.