TV-gids

‘Lex Jasper Trio: Happy Days Are Here Again’ – deze naam dekt de lading! Na een auto-ongeluk en 15 jaar revalidatie is Lex Jasper eindelijk terug! Samen met zijn muziekvrienden Edwin Corzilius (contrabas) en Frits Landesbergen (drums) viert de pianist en componist zijn comeback vanuit jazzclub The Duke in het Brabantse Nistelrode. Door zijn ongeluk is Lex is één van 's Neerlands ‘vergeten’ jazzhelden, maar hij wordt nog steeds beschouwd als één van belangrijkste artiesten en componisten van zijn generatie uit de Nederlandse jazzgeschiedenis. Jasper speelde met de grootsten der aarde, onder wie Toots Thielemans, Clark Terry, Joe Pass, en Rita Reys.

Thomas Carbou en Patrick Graham lijken op bovenzintuiglijke wijze samen te werken. Hun muziek wisselt spontane improvisaties af met elektronische loops. Braziliaanse en Indiase invloeden zorgen ervoor dat hun muziek zich vaak ontvouwt in dromerige soundscapes en extatische grooves. De heren maken gebruik van een breed scala aan instrumenten, waaronder een aangepaste 8-snarige gitaar, cuatro, bouzouki, cajón, lijsttrommels, berimbau, udu, en metalen percussie. In combinatie met hun hypnotiserende zang en elektronische samples vormt het een uniek geheel. Dit concert is opgenomen in de Bleury Vinyl Bar in Montréal – nabij het Place des Festivals, wereldwijd bekend vanwege het Montréal International Jazz Festival!

In 1971 trad de klassiek opgeleide bossanovagitarist Baden Powell met zijn kwartet op in Parijs, Frankrijk. Zij spelen Pai, Lotus (geschreven door Baden Powell), Tristeza (geschreven door Haroldo Lobo/Niltinho), Round Midnight (geschreven door Thelonious Monk), Nega do cabelo duro (geschreven door David Nasser/Rubens Soares), en Aos pes da cruz (geschreven door Zé da Zilda/Marino Pinto). Powell wordt bijgestaan door Ernesto Ribeiro-Gonçalves op contrabas, Helio Schiavo op drums en Alfredo Bessa op percussie.

De serie Da Pá Virada Sessions brengt de beste musici in beeld die de Braziliaanse jazz van nu rijk is. Alle sessies zijn opgenomen in São Paulo en leveren een unieke ervaring op: ze bieden een frisse blik op de Braziliaanse muziekscene. De artiesten zijn samen met de muziekredacteur van Stingray DJAZZ uitgekozen. Eén van de artiesten die in deze reeks te zien zijn is zangeres Mariana Aydar, die als geen ander thuis is in het repertoire van de música popular brasileira (MPB). Ze werd geboren in een gezin van musici, en wordt bejubeld als de "spannendste vocalist van dit moment" door Veja, in Brazilië een vooraanstaand nieuwsmagazine. In haar optreden in Da Pá Virada Sessions wordt Aydar (zang en triangel) bijgestaan door Cosme Vieira (accordeon) en Feeh Silva (zabumba).

New Cool Collective is een Nederlandse band die werd opgericht in 1993 en bestaat uit onder andere Benjamin Herman, Joost Kroon en Frank van Dok. De band, die in 2000 al werd beloond met een Edison Jazz Award, staat al twintig jaar bekend om zijn unieke mix van jazz, dance, latin, salsa, afrobeat en boogaloo. Deze funky, energieke en dansbare formatie weet zaal na zaal naar het kookpunt te brengen totdat het zweet van het plafond druppelt en er geen voet meer vast op de grond blijft staan. New Cool Collective trad op in onder andere Boedapest, Wenen, Japan, maar ook op vele Nederlandse festivals waaronder Lowlands en North Sea Jazz. Dit concert laat New Cool Collective zien in big band formatie, live in Oosterpoort in Groningen.

Jazz in Duketown is het grootste gratis jazzfestival in de open lucht dat Nederland rijk is. Jazzfanaten en andere muziekliefhebbers kijken elk jaar reikhalzend uit naar de optredens van de vele internationaal bekende artiesten. In 2019 is de in Kopenhagen gevestigde Noorse saxofonist Marius Neset één van hen. Hij is internationaal bekend om zijn samenwerkingen met People Are Machines, Kaktusch, JazzKamikaze, en Django Bates' projecten StoRMChaser en Human Chain. Neset behaalde in 2008 zijn masterdiploma aan Rhythmic Music Conservatory in Kopenhagen.

De 'Münchner Klaviersommer' was een jaarlijks terugkerende concertreeks die tussen 1981 en 1998 plaatsvond in het Duitse München. Hoewel de naam van het festival misschien doet vermoeden dat de programmering vooral op pianomuziek gericht was, traden er talloze grote musici uit de jazz en de klassieke muziek op – en niet alleen pianisten. De concerten vonden gewoonlijk plaats in de Gasteig, de thuishaven van het Münchner Philharmoniker. In 1987 stond de Amerikaanse gitarist pianist Chick Coear op dit festival. Hij speelt een jazz fusion-concert met zijn Elektric Band, bestaande uit Frank Gambale (gitaar), Eric Marienthal (saxofoon), John Patitucci (bas) en Dave Weckl (drums). De band sleepte twee Grammy Award-nominaties in de wacht.

Stan Getz behoort tot de allergrootste tenorsaxofonisten ooit en was bekend als 'The Sound' omdat zijn toon bijna hemels mooi was. Zijn belangrijkste bron was Lester Young en werd een bron voor vele anderen terwijl hij zelf nog altijd doorgroeide. Getz kreeg de kans om het vak te leren in veel verschillende belangrijke swing bigbands toen hij nog tiener was door de militaire dienstoproep tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij speelde bij Jack Teagarden (1943) toen hij net 16 was, daarna kon hij invallen bij Stan Kenton (1944-1945), Jimmy Dorsey (1945), en Benny Goodman (1945-1946); hij speelde solo op een paar platen met Goodman. Getz, debuteerde als bandleider op de plaat in juli 1946 met vier titels, werd beroemd toen hij bij Woody Herman's Second Herd (1947-1949) speelde, soleerde (samen met Zoot Sims, Herbie Steward, en Serge Chaloff) op de oorspronkelijke versie van "Four Brothers" en omdat zijn geluid zo goed uitkwam op de ballad 'Early Autumn'. Na zijn vertrek bij Herman, was Getz (behalve enkele uitstapjes naar Jazz at the Philharmonic) de rest van zijn leven zelf de bandleider. Dit programma toont zijn laatste publieke optreden, opgenomen in de Duitse Münchner Philharmoniker op 18 juli 1990. Stan Getz (tenorsaxofoon) wordt begeleid door Kenny Barron (piano), Eddie Del Barrio en Frank Zottoli (synthesizers), Alex Blake (bas) en Terri Lyne Carrington (drums).

Montréals eigen jazzband SHPIK speelt gewaagde, impressionistische muziek, die is geïnspireerd op jazz, natuur, en film. Bij SHPIK hoor je de grootsheid van de natuur, terwijl de muziek balanceert tussen het immense en het minuscule. Hun eerste album biedt een complexe, geestdriftige muzikale reis die de reflectie niet schuwt. Deze band van pianist en componist Arnaud Spick-Saucier, bassist Etienne Dextraze, drummer Philippe Lussier-Baillargeon en saxofonist/fluitist Alex Dodier treedt op op de belangrijke jazzfestivals, waaronder het Festival International de Jazz de Montréal. Met effectpedalen en geslaagde poëzie verleent deze buitengewone band de muziek een nieuwe frisheid: gun jezelf de kennismaking met SHPIK!

De drie jonge bandleden van BADBADNOTGOOD kwamen elkaar tegen op de jazzafdeling van het Humber College in Toronto, Canada, waar hun gedeelde liefde voor hiphop per ongeluk uitmondde in een nieuwe band. Hun eerste hiphopcover, ‘Lemonade’ van Gucci Mane, maakten ze als opdracht voor school. De docenten zagen de muzikale waarde er niet van in, maar het internet dacht daar anders over. Het nummer plaatsten ze samen met andere covers van hiphopcollectief Odd Future onder de naam ‘The Odd Future Sessions Part 1’ op YouTube. Tyler, the Creator stuurde een enthousiaste tweet de wereld in en de rest is geschiedenis.

De term ‘jam session’ stamt uit de jaren ’20, toen witte en zwarte muzikanten na hun betaalde optredens een rokerige kroeg opzochten om de jazz te spelen waar ze in hun ‘Paul Whiteman’-stijl bands de kans niet toe kregen. Een vaste bezoeker en deelnemer aan deze sessies was de populaire vocalist Bing Crosby. Men zei ‘he was jammin’ the beat’, omdat hij op de eerste en derde tel van de maat klapte in plaats van de in de jazz gebruikelijke tweede en vierde tel. DJAZZ geeft nu dit ‘jamming’ een 21e-eeuwse dimensie met ‘Seine Sessions’. Het neusje van de zalm uit de Parijse jazz-, soul-, blues-, gipsy- en funkscène treedt op in het legendarische clubrestaurant Le Resevoir. Belangrijk om te weten: de artiesten speelden nooit eerder met elkaar op hetzelfde podium! Tijdens deze aflevering, 'World Music', gepresenteerd door Eddy King, staan unieke optredens en interviews centraal van onder andere Teófilo Chantre, Tiwitine en Kinsy Ray.

Het North Sea Jazz Festival staat wereldwijd bekend om de brede programmering, van traditionele New Orleans jazz, swing, bop, free jazz, fusion, avant-garde en elektronische jazz, tot blues, gospel, funk, soul, R&B, hip-hop, world beat en latin. Het driedaagse festival werd oorspronkelijk georganiseerd door Paul Acket, zakenman en jazzliefhebber, die in de jaren ’60 zijn vermogen vergaarde als uitgever van popmuziekbladen. Na de verkoop van zijn bedrijf had Acket zijn handen vrij om het North Sea Jazz Festival op te richten in 1976. De grootste allerartiesten stonden op de bühne in Den Haag en later in Rotterdam, onder wie de legendarische drummer Buddy Rich.

In 2013 bracht de uit Los Angeles afkomstige gitarist Allen Hinds een bezoek aan het HOFtheater in Raalte. Hier ging hij een unieke samenwerking aan met de top van het Nederlandse jazzleven wat leidde tot een magisch concert. Voor het publiek was het een grote verrassing om deze relatief onbekende musici op zo’n vloeiende en gepassioneerde manier te zien samenspelen. Daarnaast betreden een aantal bijzondere gasten het podium, waaronder Wim den Herder op akoestisch gitaar en Joost Vergoossen op elektrisch gitaar.

Het Dutch Jazz Orchestra is altijd op zoek naar jazz die gewoonlijk over het hoofd wordt gezien. Daarom maakt het orkest projecten rond het werk van componisten en arrangeurs die ten onrechte weinig of geheel niet worden uitgevoerd, of rond muziek die onbekend is gebleven of inmiddels vrijwel is vergeten. Het artistieke team van het orkest doet onderzoek: musicologisch onderzoek in archieven en nalatenschappen in binnen- en buitenland, én praktijkonderzoek door middel van repetities, uitvoeringen en cd-opnames. Verder biedt het orkest jong talent de mogelijkheid om professionele bigband ervaring op te doen, doordat het waar mogelijk haar gelederen versterkt met jonge musici. Dit concert vindt plaats in het Chassé Theater in Breda (2012). Het Dutch Jazz Orchestra voert hier een groot aantal composities uit die in het verleden weinig of niet zijn uitgevoerd, zoals het werk van Billy Strayhorn.

‘Jazz a Vienne’ behoort tot 's werelds prestigieuste jazzfestivals. Al sinds 1981 boekt het festival de allergrootste jazzmusici, velen van wie er later nog eens terugkomen. Het mag geen verrassing heten dat ook de editie van 2013 niet teleurstelde: de grootste namen uit de muziek stonden op het programma. Onder hen was de legendarische pianist McCoy Tyner. Tyner is uitgegroeid tot één van de invloedrijkste pianisten uit de jazzgeschiedenis. In de eerste helft van de jaren '60 speelde Tyner in het klassieke kwartet van John Coltrane. Als zodanig begeleidde Tyners spel de iconische saxofonist op zijn spirituele zoektocht. Bijgestaan door Coltrane’s zoon Ravi trakteert de pianolegende 'Jazz a Vienne' op een indrukwekkend concert, met Gerald Cannon op contrabas en Montez Coleman op drums.

Ella Fitzgerald: Live in '57, presenteert de ‘First Lady Of Song’. Met daarbij een hele bijzondere opname: één van de eerste volledige concertregistraties van Ella op film. Tijdens dit concert, opgenomen in België op 7 mei 1957, treedt de First Lady op met jazz-grootheden zoals Ray Brown, Herb Ellis en de legendarische Oscar Peterson. Op het programma staan enkele van de grote klassiekers: ‘Lullaby Of Birdland’ en ‘It Don’t Mean A Thing (If It Ain’t Got That Swing)’. Ook al wilde ze eerst danseres worden, luisterde Ella al vroeg naar opnames van Louis Armstrong, Bing Crosby en The Boswell Sisters. Na haar debuut bij een amateurtalentenjacht in 1934, begon ze bij Chick Webb’s orkest in 1935, waar ze meerdere hits mee opnam en de leiding overnam na Webb’s dood. Dit was nog maar het begin van haar carrière, waarin Ella Fitzgerald zich vestigde als de ‘First Lady of Song’ en ‘Queen of Jazz’ met haar bereik van drie octaven. De Amerikaanse jazzzangeres stond vooral bekend om haar pure toon, intonatie en frasering en improvisatorische vaardigheden. Gedurende bijna 60 jaar verkocht Fitzgerald 40 miljoen albums en won 13 Grammy Awards, onder andere met haar fantastische interpretaties van het Great American Songbook.

Estival Jazz Lugano is een jaarlijks muziekfestival in de open lucht dat vijf dagen lang plaatsvindt in de pittoreske Zwitserse stad Lugano. Sinds 1979 geldt dit muzikale mekka als dé plek waar fans van jazz en internationale muziek aan hun trekken komen. Op 1 juli 1986 zetten gitarist John McLaughlin, saxofonist Bill Evans, drummer Danny Gottlieb, pianist Jim Beard en bassist Jonas Hellborg de indrukwekkende jazz fusion van het toen al zestienjarige Mahavishnu Orchestra voort tijdens Estival Jazz Lugano.

Multi-instrumentalist en zangeres Magalí Sare werd in februari 2021 door cultuurcentrum CASA SEAT in Barcelona uitgenodigd voor een geïmproviseerde livesessie met mede-multi-instrumentalist Dani López. De opzet van hun optreden mag dan sober zijn, hun concert is allesbehalve eentonig. Constant afwisselend tussen piano, drums, fluiten en saxofoons, nu weer zingend in het Spaans en dan weer in het Engels, tonen Sare en López ons hun aanzienlijke talent tijdens dit opwindende concert.