TV-gids

Dave Brubeck: Live in '64 is een prachtig gefilmd concert van één van de populairste kwartetten uit de jazzgeschiedenis. Deze opname werd gemaakt tijdens het hoogtepunt van hun populariteit. Paul Desmond (altsaxofoon), Joe Morello (drums), Eugene Wright (bas) en Dave Brubeck (piano) spelen ongewone, maar kenmerkende nummers als ‘Forty Days en het revolutionaire ‘Take Five’. Daarnaast verkennen ze de wereldmuziek met een unieke uitvoering van Brubecks ‘Koto Song’. De intieme podiumchemie tussen de musici en hun perfecte muzikaliteit maakten dat het Dave Brubeck Quartet een veelvuldig bekroonde jazz-supergroep werd!

Jazzgitarist Scott DuBois, die steeds grotere bekendheid geniet, speelt met zijn groep, bestaande uit Gebhard Ullmann (basklarinet en tenorsaxofoon), Thomas Morgan (bas) en Kresten Osgood (drums), zijn album 'Winter Light' integraal in de Münchense jazzclub Unterfahrt in maart 2016. De leden van de groep voelen elkaar dusdanig aan dat ze in een oogwenk kunnen schakelen tussen doodse stilte en heftige uithalen. Naast het volledige album 'Winter Light' speelt de groep ook DuBois’ 'Lake Shore Suite'.

10 jaar Sven Hammond. Dat moet gevierd worden! Op 5 februari 2016 stond Het Paard van Troje in Den Haag daarom in het teken van dit geweldige jubileumfeest. Naast Sven Hammond zal een rij illustere gasten de avond opluisteren: Jett Rebel, Spike (Di-Rect), Robin Piso (DeWolff) en Orgel Vreten. Met albums als The Marmalade Sessions (2009) en The Apple Field (2011) trok de Haagse groep – toen nog Sven Hammond Soul geheten – direct alle aandacht naar zich toe. 2014 was het jaar van verandering, van muzikaal kleur bekennen op The Usual Suspects. Onder de ingekorte naam Sven Hammond en bij platenlabel Caroline bracht het vijftal een jaar later opvolger IV uit. Beide albums, die vol zompige blues, soul en rock staan, werden uitstekend ontvangen. Ook als liveband maakte de groep snel school. De afgelopen jaren speelde Sven Hammond op festivalpodia en in het clubcircuit in zowel binnen- als buitenland.

In zijn optreden op het Franse festival Jazz à Vienne bouwt Gilberto Gil voort op het nieuwe geluid van zijn album ‘Fé Na Festa’: een mix van feest, traditie, en een beetje rock. De wereldwijd bekende muzikant Gilberto Gil, die bovendien de Braziliaanse minister van Cultuur is, stond aan de wieg van het ‘tropicalismo’. Deze culturele tegenbeweging combineert traditionele Braziliaanse elementen met moderne kunstvormen. Ook het geluid wat Gilberto Gil tijdens dit optreden laat horen is duidelijk beïnvloed door de Braziliaanse cultuur. Toch is de jazz nooit ver weg.

Count Basie was één van de belangrijkste bandleiders van het swingtijdperk. Op een korte onderbreking na aan het begin van de jaren ’50 stond de pianist vanaf 1935 tot aan zijn overlijden in 1984 aan het roer van zijn big band. Basie’s orkest stond bekend om een lichtvoetige, swingende ritmesectie, levendig ensemblewerk, en veel ruimte voor solo’s. Basie was geen componist zoals Duke Ellington dat was, of een belangrijke solist zoals Benny Goodman: Basie's instrument was de hele bigband! Zijn band belichaamde het swingtijdperk en had een enorme invloed op de hele jazzwereld. In deze opname uit maart 1959 geeft Count Basie een optreden in het Belgische Charleroi. Op enkele stukken is zanger Joe Williams te horen.

De Britse pianist George Shearing genoot internationaal aanzien als instrumentalist, arrangeur en componist. Hij voelde zich evenzeer thuis op het klassieke concertpodium als in een jazzclub. Zijn inventieve, verzordigde jazz was zeer populair. In deze opname uit de Philharmonie in München speelt Shearing in duo met de Canadese contrabassist Neil Swainson. Het repertoire bestond uit eigen werk van Shearing zelf, waaronder ‘Lullaby Of Birdland’ – een bekende standard op het jazzrepertoire.

Saxofonist Toon Roos wordt in binnen- en buitenland geprezen om zijn lyrische spel en zijn sterke persoonlijkheid als bandleider en componist. Hij werkte samen met beroemdheden als Joe Zawinul en Steely Dan. De muziek van Toon Roos is dan weer krachtig en dynamisch, dan weer romantisch en verstild. Deze korte reportage over hem volgt de saxofonist onder andere tijdens zijn optredens en opnamesessies met de Amerikaanse drummer en percussionist Peter Erskine. Samen werken ze aan het album ‘Angel Dance’ met onder andere een eerbetoon aan Barack Obama. Een reportage waarin muziek de boventoon voert, maar we ook de man achter de muziek leren kennen!

Estival Jazz is een jaarlijks jazzfestival dat sinds 1977 plaatsheeft in Lugano, in het Italiaanssprekende deel van Zwitserland. Estival Jazz biedt een opwindende en bijzonder verrassende line-up die zich richt op de muziek van nu. Estival maakt zich sterk voor de schoonheid van verschillende culturen en wil het wederzijds begrip bevorderen. Jon Hendricks is één van de architecten van de ‘vocalese’. Hij vervangt instrumentale passages van bekende jazzopnamen door een gezongen scat. Deze techniek past hij ook toe op Estival Jazz, waar hij een volledige contrabas-solo scattend vertolkt. Hij wordt gezien als één van de belangrijkste vocalisten uit de jazzgeschiedenis.

Salif Keita’s muziek is een combinatie van traditionele Malinese muziek met Europese en Amerikaanse invloeden. Dit is ook te horen aan de instrumentatie die hij gebruikt, die bestaat uit zowel West-Afrikaanse als West-Europese instrumenten. De Malinese zanger werd vanwege zijn albinisme verbannen door zijn familie. In 1967 verhuisde hij naar Bamako, waar hij zijn muzikale carrière begon en zich aansloot bij Les Ambassadeurs (Internationeaux). In de jaren ’70 verwierf Salif internationale bekendheid met deze band. Na een periode in Ivoorkust gewoond te hebben heeft hij sinds 1984 toevlucht gevonden in Parijs. Tijdens dit concert uit 2010 bewijst hij waarom hij terecht “De gouden stem van Afrika” wordt genoemd.

Jazzed Out laat zien dat elke willekeurige locatie als podium gebruikt kan worden. In Jazzed Out worden ongebruikelijke plekken, verspreid over diverse wereldsteden, gebruikt als decor voor korte jazzoptredens. Denk hierbij aan garages, straathoeken, metrowagons en parken. De ongecompliceerde ruwheid van de metropolen smelt samen met de muzikale creaties van verschillende artiesten die op zoek zijn naar het perfecte ‘Urban Podium’. In deze aflevering is Londen aan de beurt. Onder meer de trompettist Matthew Halsall, saxofonist Soweto Kinch en pianist Neil Cowley tonen aan dat jazz overal op zijn plaats is.

De Amerikaanse organist en soulzanger Jackie Davis heeft veel betekend voor de populariteit van het hammondorgel in de jazz, en geldt als voorganger van de veel beroemdere Jimmy Smith. In deze opname uit 1967 zien we Davis tijdens een intiem solo-optreden in Brussel, waarin we de grote soulmuzikant dicht op de huid zitten. Met aanstekelijke geestdrift speelt hij gloedvolle versies van “I Got Rhythm”, “Satin Doll”, “Yesterday”, “Smack Dab In The Middle” en “It Ain’t Necessarily So”. Davis’ zang verleent de songteksten onverwacht veel diepgang. Laat de geweldige Jackie Davis ook jouw hart veroveren in dit vintage liveoptreden uit Brussel!

Sinds 1970 verandert de Duitse stad Burghausen ieder jaar een week lang in het kleurrijke jazzmekka van Beieren: de Internationale Jazzwoche Burghausen trekt musici en bezoekers van over de hele wereld. Eén van de bands die hier optreden in 2019 is het Hypnotic Brass Ensemble. Het ensemble bestaat uit acht zonen van jazztrompettist en Sun Ra Arkestra-lid Phil Cohran. Hij gaf zijn kinderen al op jonge leeftijd muziekles, en gaf hen een sterk besef van de diepe, spirituele wortels van de jazz mee. Het Hypnotic Brass Ensemble beheerst het volledige spectrum tussen hypnotiserende grooves en spetterende funk.

Het Brussels Jazz Orchestra (BJO) is niet het type jazzorkest dat zich vasthoudt aan de traditionele jazz-standards. Liever streeft het orkest naar het hoogst mogelijke niveau door met hartstocht originele muziek te componeren, unieke arrangementen te creëren en inventief te spelen. Het orkest speelt echte jazz met een dynamische orkestrale sound met enerzijds de klassieke kracht van het geheel, en anderzijds de individuele muzikant als briljante solist. Het orkest werd in 1993 opgericht door Frank Vaganée, Serge Plume en Marc Godfroid. Het wordt inmiddels erkend en gesubsidieerd door de Vlaamse overheid. Bovendien is het BJO het ‘Orchestra in Residence’ in Flagey in Brussel.

De MotorMusic Studios in het Belgische Mechelen oefenen een magnetische aantrekkingskracht uit op talloze eersteklas jazzmusici. Veel bezoekende internationale jazzmusici delen hun kijk op hun muziek met ons in de nieuwe DJAZZ-reeks ‘Belgium Sessions’. In deze uitzendingen zien we hoe een aantal van Europa’s beste musici hun eigen muziek uitvoeren. Het Nederlands-Belgische trio ‘De Beren Gieren’ staat bekend om hun unieke energieke sound, sprankelende melodieën, complexe structuren en eigenzinnige songtitels. Hun muziek bestaat uit een nieuwe maar vertrouwd klinkende mix van polyritmische soundscapes, sing-alongs, en onverwachte wendingen. Er wordt getracht de afstand tussen de klassieke composities uit het begin van de 20ste eeuw en meer eigentijdse escapades te overbruggen. ‘De Beren Gieren’ houden je aandacht vast met hun onverwachte stemmingswisselingen in hun muziek. Al met al een verrassende act, die je niet mag missen!

Zeshonderd ‘funkateers’ kwamen samen in het sfeervolle Trianon in Parijs om funkheld en bassist Larry Graham & Graham Central Station toe te juichen. In de jaren ’60 was Graham met name bekend voor zijn werk met de populaire en invloedrijke psychedelische soul- en funkband Sly and the Family Stone. Nadat hij Graham Central Station oprichtte volgde een uiterst succesvolle solocarrière. Graham wordt gezien als de uitvinder van het 'slappen' op de elektrische bas; een manier van spelen die kenmerkend is voor de moderne funk. Tijdens dit concert in Parijs laat Graham zien waarom hij nog altijd één van de helden van de funk is!

Het Morgenland Festival is een festival dat plaatsvindt in Osnabrueck, Duitsland. Het festival bestaat sinds 2005 en focust zich op de fascinerende muziekcultuur uit het Nabije en Midden-Oosten, met genres van klassiek tot avant-garde, jazz en rock. Buiten muzikale voorstellingen, houdt het festival zich ook bezig met andere kunst, zoals dans en theater. Jivan Gasparyan, Jr. raakte geïnspireerd door de Armeense folkmuziek dankzij zijn opa, Jivan Gasparyan, van wie hij het bespelen van de duduk heeft geleerd. De blul en duduk zijn allebei instrumenten van Armeense afkomst.

Een zangeres uit Parijs en een zanger uit Bern – en twee tegengestelde persoonlijkheden. Een toevallige ontmoeting in 2014 bracht de twee vocalisten bij elkaar, waarbij al snel duidelijk werd hoeveel ze gemeen hebben: ze willen méér dan enkel "mooi zingen". Leïla Martial en Andreas Schaerer willen ontdekken, experimenteren, en de grenzen van de menselijke stem oprekken. Van de diepste bastonen tot de helderste hoge klanken: deze zangers gaan door roeien en ruiten om zichzelf uit te drukken, elk op hun eigen wijze, en altijd voorzien van een flinke dosis humor, levenslust, en een gezonde portie ironie.

Jazz in Duketown is het grootste gratis jazzfestival in de open lucht dat Nederland rijk is. Jazzfanaten en andere muziekliefhebbers kijken elk jaar reikhalzend uit naar de optredens van de vele internationaal bekende bands. Eén daarvan is in 2019 het in Amsterdam gevestigde instrumentale collectief Jungle by Night. Deze Nederlandse band speelt een mix van verschillende stijlen, geïnspireerd door funk, jazz, dub, rock, en nog veel meer. Jungle by Night bestaat al sinds 2010 en heeft op talloze festivals gestaan. In december van dat jaar traden ze in Parijs op met de voormalige band van Afrobeat-legende Fela Kuti, waar ze werden ontvangen als "de toekomst van de Afrobeat".

Het Modern Jazz Quartet (MJQ) bestond uit Milt 'Bags' Jackson op vibrafoon, John Lewis op piano, Percy Heath op bas, en Connie Kay op drums. Milt Jackson en John Lewis waren bebopmusici van het eerste uur, die in de late jaren '40 in de band van Dizzy Gillespie speelden. De heren gingen hun eigen weg, en begonnen in de jaren '50 het Modern Jazz Quartet met Heath en Lewis. Bekend vanwege de uitgebalanceerde klank, experimentele jazzvormen, en tot in de puntjes voorbereide concerten bleef het MJQ een immens geliefd jazzensemble tot het allerlaatste optreden in de vroege jaren '90.