STINGRAY DJAZZ FESTIVAL SUMMER: SEVEN DECADES OF JAZZ FESTIVALS

In 1962 vond in het Belgische Dinant - geboorteplaats van de uitvinder van de saxofoon, Adolphe Sax – het allereerste Internationale Jazzfestival “Adolphe Sax” plaats. De feestelijkheden beginnen met een optreden van een Belgisch kwartet bestaande uit tenorsaxofonist Jacques Bailly, gitarist Willy Donni, drummer Bruno Castellucci en bassist José Bedeur. Een tweede hoogtepunt van het festival is het trio van de Belgische pianist François “Francy” Boland, terzijde gestaan door zijn landgenoot Freddy Rottier op drums en de Amerikaan Jimmy Woode op bas. Zij krijgen versterking van vier internationale gastsaxofonisten: achtereenvolgens de Duitse tenorsaxofonist Klaus Doldinger, de Belgische altsaxofonist Jacques Pelzer, de Britse altsaxofonist Derek Humble en de Oostenrijkse saxofonist Karl Drewo. Zij sluiten hun set af met een gezamenlijk optreden, waarna zij het podium eerbiedig verlaten voor de grootste naam op het affiche: een ware jazzveteraan, de Amerikaanse tenorsaxofonist Coleman Hawkins. Samen met zijn landgenoten Jimmy Woode (bas) en “Kansas” Fields (drums) en de Franse pianist George Arvanitas geeft Coleman Hawkins een optreden van een uur, waarin hij "Disorder At The Border" en de standards "Autumn Leaves", "Lover Come Back To Me", "Moonlight In Vermont" en "All The Things You Are" speelt. Dit optreden is de gedroomde afsluiting voor het eerste jazzfestival ter ere van Adolphe Sax.

In 1956 gaf Duke Ellington met zijn orkest een legendarisch optreden op het Newport Jazz Festival. Het succes dat Ellington als gevolg van dat optreden ervaarde zou nog tot zijn dood in 1974 duren. In het jaar voor zijn dood verscheen Ellington wederom op het Newport Jazz Festival, ditmaal gehouden in Brussel. Tenorsaxofonist Paul Gonsalves, die met zijn solo op “Diminuendo and Crescendo in Blue” in 1956 hoge ogen gooide, is hier nog altijd van de partij, evenals oude rotten Russell Procope (clarinet en altsax) en Harry Carney (baritonsax).

Estival Jazz Lugano is een jaarlijks muziekfestival in de open lucht dat vijf dagen lang plaatsvindt in de pittoreske Zwitserse stad Lugano. Sinds 1979 geldt dit muzikale mekka als dé plek waar fans van jazz en internationale muziek aan hun trekken komen. Op 3 juli 1985 landde het ruimtereizende jazzicoon Sun Ra met zijn Arkestra op Estival Jazz Lugano. Met saxofonisten Marshall Allen, John Gilmore en Danny Ray Thompson, klarinettist Eloe Omoe, fluitist James Jackson, trombonist Tyrone Hill en nog een hele karavaan aan kleurrijk uitgedoste musici gaf pianist Sun Ra een concert zoals in dit ondermaanse zelden wordt waargenomen.

De magere, blinde muzikant Moondog was ruim twee decennia lang geliefd onder New Yorkers als een geliefd, mysterieus en buitenissige straatartiest. In Europa brak hij door als componist en muzikant in de avant-garde scene, waar hij gala-optredens van grote orkesten dirigeerde voor koninklijk publiek. Hij werd geëerd door de groten der aarde, onder wie Charlie Parker, Leonard Bernstein, Steve Reich en Philip Glass. Volgens hen was hij één van de grootste muzikale visionairen van de 20e eeuw. Moondog, die oorspronkelijk Louis T. Hardin heette, maakte dag in dag uit een onveranderlijk deel uit van Manhattans straatbeeld. Ongeacht het weer droeg hij altijd een zelfgemaakte mantel, sandalen, een wapperende cape en een gehoornde Vikinghelm, dit alles vanuit zijn ‘Noorse filosofie’. Tijdens dit optreden staat hij samen met het beroemde London Saxophonique op het podium voor een uiterst excentrieke show.

Bij de ontmoeting van gerenommeerde jazzpianisten van de oude en nieuwe school tijdens de ‘Solo Piano Summit’ wordt het publiek getrakteerd op vele interessante muzikale verrassingen. De ‘Solo Piano Summit’ brengt een handvol toppianisten met verschillende muzikale achtergronden samen: Jacky Terrasson, Junior Mance, Geoff Keezer, Bill Charlap en Alex Wilson. De topartiesten hebben, naast het geven van solo-optredens, van de gelegenheid gebruikt gemaakt om spontaan samen te spelen en te improviseren. Ze verzorgen een fantastische finale met virtuoos jazzpiano plezier.

In 2010 gaf de legendarische zanger Tony Bennett voor het eerst acte de présence op het Londense iTunes Festival in het Roundhouse Art Centre. De met talloze Grammy Awards gelauwerde artiest zingt zijn grootste hits, waaronder "The Best Is Yet To Come", "Fly Me to the Moon", en natuurlijk zijn lijflied, "I Left My Heart in San Francisco".

Vier eersteklas musici voeren samen pop- en soulklassiekers uit die we kennen van artiesten als Gregory Porter, Stevie Wonder, U2 en Seal. De Napolitaanse zanger Walter Ricci heeft zijn sporen in de jazz overtuigend verdiend. Met zijn gevoelige interpretaties leidt hij ons rond in zijn muzikale universum. Hij wordt bijgestaan door een buitengewone ritmesectie bestaande uit Manu Katché op drums, Jérôme Regard op bas en Alfio Origlio op piano. Pianist Alfio Origlio tekende voor de arrangementen. Deze opname uit 2020 werd gemaakt op het Festival Jazz au Sommet in Frankrijk.